Ε1.7. Γνώμη

(sententia)

Πρόκειται για αποφθεγματικές, συνήθως επιγραμματικές φράσεις με αποδεικτικό κύρος, που μπορεί να αξιοποιηθούν και ως μέσα καλλωπισμού του λόγου. Έτσι στην τελευταία παράγραφο του αποδεικτικού τμήματος του Ὑπὲρ Μαντιθέου (19) ο Λυσίας βάζει τον Μαντίθεο να υποστηρίζει την εξής γενική θέση ὥστε οὐκ ἄξιον ἀπ᾽ ὄψεως, ὦ βουλή, οὔτε φιλεῖν οὔτε μισεῖν οὐδένα, ἀλλ᾽ ἐκ τῶν ἔργων σκοπεῖν· («επομένως, κύριοι βουλευτές, δεν είναι πρέπον ούτε να αγαπάς ούτε να μισείς κάποιον με βάση την εξωτερική του εικόνα, αλλά πρέπει να τον εξετάζεις έχοντας υπόψη τα έργα του»). Η γνώμη μπορεί να αξιοποιηθεί ως αφετηρία ή ως συμπέρασμα ενός συλλογισμού.

Βιβλιογραφία:

Β. Θεοδωρακόπουλος, «Πληροφορίες υποδομής για την ερμηνεία των ρητορικών κειμένων», στο Ρητορικά κείμενα. Β΄ Τάξη Ενιαίου Λυκείου Θεωρητικής Κατεύθυνσης. Βιβλίο του καθηγητή, Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Αθήνα 1999, 19-50 (Αναδημοσίευση από το περ. Νέα Παιδεία, τ. 8, 1979, 107-124 και τ. 13, 1980, 86-93).

Heinrich Lausberg, Handbuch der literarischen Rhetorik. Eine Grundlegung der Literaturwissenschaft. 3. Auflage 1990. Mit einem Vorwort von Arnold Arens, Στουτγκάρδη 1990.