ΛΩΤΙΣ

(φυτό, λωτός)

Ενώ η ιστορία της Λωτίδας είναι αστεία, καταλήγει σε μια μεταμόρφωση για την οποία παρακάλεσε η ίδια η Νύμφη.

Την ερωτεύτηκε ο θεός Πρίαπος, εκείνη όμως αρνιόταν πεισματικά την αγάπη του. Συχνά εκείνος την καταδίωκε αλλά η κόρη κατάφερνε να του ξεγλιστρά. Μια νύχτα κατάφερε να την πλησιάσει, ενώ εκείνη κοιμόταν ανάμεσα σε Μαινάδες, στην ομάδα των οποίων όμως ανήκε και ο ίδιος ο Πρίαπος, συνοδός και αυτός του Διόνυσου, όπως και οι Μαινάδες. Πίστευε ότι θα την αιφνιδιάσει μέσα στον ύπνο της, όμως το γαϊδούρι του Σιληνού τις ξύπνησε με τα γκαρίσματά του. Η κόρη κατάφερε να ξεφύγει και πάλι, ενώ το πάθημα του σαστισμένου θεού προκάλεσε το γέλιο των αυτοπτών μαρτύρων της ματαιωμένης επίθεσης. Αργότερα, η Λωτίς ζήτσε να μεταμορφωθεί και έγινε θάμνος με κόκκινα λουλούδια, που τον ονόμασαν λωτό (είναι άραγε η τζιτζιφιά;). (Εικ. 1404, 1405, 1406, 1407) Φύλλα αυτού του θάμνου θέλησε να κόψει η Δρυόπη για να διασκεδάσει τον γιο της Άμφισσο, κάτι που προκάλεσε την αιμορραγία του δέντρου και τον θυμό της Λωτίδας που μεταμόρφωσε τη Δρυόπη στο ίδιο δέντρο. Όσες κοπέλες βρέθηκαν εκεί ως αυτόπτες μάρτυρες και μαρτύρησαν τη σκηνή της μεταμόρφωσης, μεταμορφώθηκαν και εκείνες σε πεύκα, πένθιμα λόγω του χρώματός τους -μαύρη πεύκη. (Εικ. 921, 922, 923, 924, 925, 926)