ΛΕΥΚΟΘΟΗ
(θάμνος-λιβάνι)
Η ιστορία της Λευκοθόης είναι μια ιστορία έρωτα, στην οποία ενεπλάκησαν η ίδια και η αντίζηλός, η Ωκεανίδα Κλυτία (Ησ., Θεογ. 352) , χωρίς να ευθύνονται. Ερωτευμένη με τον Ήλιο η Κλυτία κι εκείνος μαζί της, κάποια στιγμή την άφησε για τον έρωτα της Λευκοθόης, κόρης του βασιλιά της Περσίας Όρχαμου και της Ευρυνόμης. (Εικ. 1266, 1267, 1268, 1269) Ούτε και ο Ήλιος ευθυνόταν γι' αυτήν την προδοσία. Τη φλόγα του πόθου του την ενέβαλε η Αφροδίτη, για να τον εκδικηθεί που φανέρωσε στον σύζυγό της Ήφαιστο και τους άλλους Ολύμπιους την κρυφή εξωσυζυγική της σχέση με τον Άρη. Από τον μυστικό έρωτα του Ήλιου και της Λευκοθόης γεννήθηκε ο Θερσάνορας, ο Αργοναύτης από την Άνδρο. Η Κλυτία, από ζήλεια, φανέρωσε την ιστορία στον πατέρα της κοπέλας, που τη φυλάκισε σε μια βαθιά και σκοτεινή τάφρο, για να μην βλέπει καθόλου το φως του αγαπημένου της Ήλιου, μέχρι που πέθανε. Εκείνος τη λυπήθηκε και μη μπορώντας να τη φέρει πίσω στη ζωή πότισε με αρώματα τον τάφο της και έκανε το σώμα της να αποκτήσει ρίζες, απ' όπου ξεπετάχτηκε ο θάμνος απ' όπου βγαίνει το λιβάνι. Αλλά και η Κλυτία τιμωρήθηκε, γιατί στερήθηκε τον έρωτα του αγαπημένου της. Από τη θλίψη της μαράζωσε αλλά, καθώς μεταμορφώθηκε σε ηλιοτρόπιο, στρέφει συνέχεια το πρόσωπο προς τον χαμένο εραστή, τον Ήλιο. (Εικ. 1270, 1271, 1272, 1273, 1274, 1275, 1276, 1277, 1278) (Οβ., Μετ. 4.206-270) Και οι δυο κοπέλες παρέμεναν ριζωμένες στη γη, χωρίς καμιά δυνατότητα ανύψωσης προς τον αγαπημένο Ήλιο.
