ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΣ
(δέντρο, κυπαρίσσι)
Ο μύθος του Κυπάρισσου είναι γνωστός από μυθογράφους ή μυθοπλάστες της ύστερης αρχαιότητας.
Τον πανέρμορφο νεαρό Κυπάρισσο, γιο του Τήλεφου από την Κέο, ερωτεύτηκε ο θεός Απόλλωνας (ή ο Ζέφυρος, ή και ο ρωμαίος θεός Σιλβανός ή Σιλουανός). Ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι τον συνόδευε πάντα και η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο δημιούργησε άρρηκτους δεσμούς. Γι' αυτό και το πένθος του Κυπάρισσου ήταν μεγάλο, όταν ο ίδιος, χωρίς να το θέλει, σκότωσε με το ακόντιό του το ελάφι του που κοιμόταν στον ίσκιο ενός δέντρου μια καλοκαιρινή ημέρα. Ζήτησε, λοιπόν, από τους θεούς να πεθάνει αλλά να κυλούν τα δάκρυά του αιώνια. Έτσι, οι θεοί τον μεταμόρφωσαν σε κυπαρίσσι. Το δέντρο με το σκούρο πράσινο χρώμα έγινε το δέντρο της θλίψης και οι καρποί του τα κρυσταλλωμένα δάκρυα του Κυπάρισσου.
Αν και ο μύθος του Κυπάρισσου είναι νεότερος, ωστόσο το όνομά του, όπως και το όνομα του Υάκινθου, και οι δυο νέοι σε σχέση ερωτική με τον θεό Απόλλωνα, ίσως να προδηλώνει παλαιά θεότητα της βλάστησης που απορροφήθηκε από τις νεότερες ολύμπιες υποστάσεις και εξέπεσε σε θνητή ύπαρξη. Γι' αυτό και στον μύθο ο Κυπάρισσος πεθαίνει -όπως και ο Υάκινθος. (Εικ. 1318, 1319, 1320, 1321, 1322, 1323, 1324, 1325, 1326, 1327, 1328, 1329, 1330, 1331)