Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Όπως είναι γνωστό, η πολιτική ένωση των Ελλήνων κάτω από το σκήπτρο των Μακεδόνων είχε ως αποτέλεσμα να υποχωρήσουν βαθμιαία οι διαλεκτικές διαφορές που παρουσίαζε ως τότε η γλώσσα τους, όπως την γνωρίζομε από τα γραμματειακά και τα επιγραφικά μνημεία της κλασικής εποχής. Οι Μακεδόνες βασιλείς, που συνειδητοποίησαν νωρίς ότι για τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια η δική τους άξεστη και ακαλλιέργητη διάλεκτος ήταν τελείως απρόσφορη, υιοθέτησαν την γραφόμενη αττική διάλεκτο ως υπηρεσιακή γλώσσα του κράτους των, και έτσι η διάλεκτος αυτή έγινε και επίσημη γλώσσα για όλο τον ελληνιστικό κόσμο που προήλθε από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι λόγοι που επέβαλαν την προτίμηση αυτή είναι προφανείς. Η διάλεκτος της Αθήνας είχε κατακτήσει ήδη εξέχουσα θέση στην πνευματική και πολιτική ζωή της Ελλάδας.

[…]

Επιπλέον η Αττική παρουσίαζε για την ανατολική πολιτική των Μακεδόνων το μεγάλο πλεονέκτημα ότι συγγένευε με την ιωνική διάλεκτο, που είχε ήδη επικρατήσει στην Ανατολή ως γλώσσα του εμπορίου και της επικοινωνίας.