Δ3.6.1. Τα τείχη
Τα τείχη της Τίρυνθας χτίστηκαν σε τρεις φάσεις κατά τον 14ο και 13ο αι. π.Χ. Η τρίτη φάση, που ολοκληρώθηκε στο δεύτερο μισό του 13ου αι. π.Χ., είναι και η σημαντικότερη και αυτή που διατηρείται, ως επί το πλείστον, μέχρι σήμερα. Εντυπωσιακού μεγέθους ογκόλιθοι, εφάμιλλοι με αυτούς των Μυκηνών, περιέβαλλαν το ανάκτορο στο νοτιότερο και υψηλότερο έξαρμα της ακρόπολης, αλλά και τα υπόλοιπα τμήματά της (4.87, 4.88). Κατά καιρούς προστέθηκαν προμαχώνες, πύργοι και πύλες. Το πιο χαρακτηριστικό σωζόμενο παράδειγμα είναι ο λεγόμενος Δυτικός Προμαχώνας (εικ. 4.88α, 4.88β), ο οποίος προστάτευε τη δυτική είσοδο στην ακρόπολη και το λεγόμενο Δυτικό Κλιμακοστάσιο. Ο παραπάνω προμαχώνας καταλήγει στα βόρεια σε πύργο και έχει μέγιστο πλάτος 7 μέτρα. Σημαντικό επίτευγμα συνιστά η δημιουργία καμπυλόγραμμης διάταξης στο συγκεκριμένο τμήμα του τείχους. Από την άλλη μεριά της ακρόπολης εφαρμόστηκαν τεχνικές όπως η οικοδόμηση με εκφορικό τρόπο και η δημιουργία υψικόρυφων τόξων στις ενσωματωμένες στα τείχη γαλαρίες, τις λεγόμενες «σύριγγες». Στην Κάτω Ακρόπολη δημιουργήθηκε, επίσης, ένα ισχυρότατο τείχος, πάχους 7μ., που στο εσωτερικό του έφερε «σύριγγες», αλλά και 28 τετράγωνα δωμάτια, κάποια μάλιστα διώροφα με οξυκόρυφη στέγη. Ένας σεισμός στα τέλη του 13ου αι. π.Χ. άφησε τα διαπιστευτήριά του προκαλώντας καταστροφές και ερείπια.
Η κύρια είσοδος στην ακρόπολη βρισκόταν στα ανατολικά (εικ. 4.89). Μια Ράμπα, ένα μεγάλο κεκλιμένο επίπεδο, οδηγούσε σε μια ξύλινη προφανώς πόρτα από την οποία έμπαινε κανείς στο εσωτερικό του τείχους, από όπου με έναν διάδρομο έφτανε μέσω μιας τεθλασμένης πορείας στη Μεγάλη Πύλη, ίδιων σχεδόν διαστάσεων και υλικών κατασκευής με την Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες. Σήμερα σώζεται μόνο το μονολιθικό κατώφλι αυτής της πύλης. Την ενίσχυε ένας πύργος, ενώ συνεχιζόταν με έναν στεγασμένο, προφανώς, διάδρομο που πρέπει να δημιουργούσε μαζί της ένα ξεχωριστό οικοδόμημα. Στο τέλος του διαδρόμου αυτού σώζονται σήμερα τα θεμέλια της διπλής θύρας της παλαιότερης πύλης, από τη δεύτερη φάση των τειχών. Στην τρίτη και τελευταία φάση ο διάδρομος κατέληγε σε μια πρώτη εξωτερική αυλή, τραπεζοειδούς κάτοψης. Στην ανατολική και νότια πλευρά αυτής της αυλής κίονες δημιουργούσαν στοές, ως προσόψεις για την πρόσβαση προς τις ανατολικές και τις νότιες αντίστοιχα γαλαρίες, τις «σύριγγες», του τείχους. Οι τελευταίες αποτελούνταν από μακρόστενο διάδρομο ο οποίος επικοινωνούσε με μικρά δωμάτια που ανοίγονταν κατά μήκος του. Διάδρομοι και δωμάτια ήταν κτισμένα με το εκφορικό σύστημα. Η χρήση τους είναι ασαφής τελικά, παρότι πιθανολογείται βάσιμα ότι προορίζονταν για αποθήκευση προϊόντων. Στα δυτικά της μεγάλης εξωτερικής αυλής ανοίγεται το Μεγάλο Πρόπυλο του ανακτόρου.
