8.1. Ποιος είναι πίσω από την κουρτίνα;

Γεννήθηκα την 1η Αυγούστου, τη χρονιά που ήταν ύπατοι στη Ρώμη ο Ίουλλος Αντώνιος και ο Φάμπιος Αφρικανός. Ο πατέρας μου, ο Δρούσος, ήταν αδερφός του αυτοκράτορα Τιβέριου και γιος της Λιβίας από τον πρώτο γάμο της με τον Τιβέριο Κλαύδιο Νέρωνα. Δεν τον γνώρισα ποτέ· ήμουν μόλις ενός έτους όταν πέθανε. Ήταν μεγάλος στρατηγός και χάρισε στη Ρώμη περίλαμπρες στρατιωτικές νίκες. Ορισμένοι λένε ότι ο Αύγουστος του είχε τόση αγάπη και αδυναμία που σκεφτόταν να τον χρίσει διάδοχό του· κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα ο αυτοκράτορας φθονούσε τον πατέρα μου και ήταν υπεύθυνος για τον θάνατό του. Αμφισβητώ την κακόβουλη αυτή εκδοχή· τον Αύγουστο τον θαύμαζα πάντα και τον θαυμάζω ακόμη· άλλωστε υπήρξε ο δεύτερος άντρας της γιαγιάς μου, της Λιβίας. Ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια μου, ο Γερμανικός, υιοθετήθηκε από τον θείο μας τον Τιβέριο και ήταν αυτός που ήθελε πάση θυσία να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα μας. Πολέμησε ένδοξα και με μεγάλη επιτυχία τα γερμανικά φύλα (από όπου πήρε και το προσωνύμιο «Γερμανικός»), και αργότερα υπηρέτησε στην Ανατολή, στο μέτωπο της Συρίας, όπου βρήκε μυστηριώδη θάνατο στην Αντιόχεια, στα τριάντα χρόνια του. Όσοι γνωρίζουν τα πράγματα λένε ότι τον δηλητηρίασε ένας άσπονδος εχθρός του. Σύμφωνα με άλλους, πίσω από την εγκληματική ενέργεια πρέπει να αναζητηθεί ο ίδιος ο Τιβέριος. Οι προσωπικές μου έρευνες στο σκοτεινό αυτό ζήτημα δεν μου επιτρέπουν σαφή απάντηση ακόμη και σήμερα. Ένα είναι βέβαιο, ότι ο Τιβέριος δεν έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τον αδερφό μου - αντίθετα με τον κόσμο της Ρώμης, που τον θρήνησε για πολλές μέρες σαν να ήταν δικός τους άνθρωπος.

Ήμουν είκοσι τεσσάρων ετών όταν πέθανε ο μεγάλος Αύγουστος. Από τη μεγάλη πυρά που παρανάλωσε τη σεπτή σορό του ένας αετός πέταξε για να μεταφέρει την αθάνατη ψυχή του στους θεούς. Σήμερα έφτασα τα εξήντα τρία χρόνια μου. Έγινα αυτοκράτορας στα πενήντα και κουβαλάω δεκατρία χρόνια το αβάσταχτο βάρος της απέραντης και μοναχικής εξουσίας μου, όπως θα έλεγε και ο Αύγουστος. Κανείς δεν με είχε προετοιμάσει γι᾽ αυτή τη μοίρα. Στην ηλικία μου, και με όλο το άχθος των εμπειριών μου, αποφάσισα να είμαι έντιμος και ειλικρινής σ᾽ αυτή την αυτοβιογραφία που καταπιάστηκα να συγγράψω. Και μπορώ αμέσως να δώσω μια καλή ένδειξη της εντιμότητας και της ειλικρίνειας που υπόσχομαι. Όπως είπα, κανείς δεν με δασκάλεψε και δεν με προετοίμασε για το αυτοκρατορικό αξίωμα· έγινα αυτοκράτορας επειδή μια κουρτίνα δεν ήταν αρκετά μακριά για να κρύψει τα πόδια μου.