Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Η Ελληνική επιδρά ήδη σε προχριστιανική περίοδο στις γειτονικές της σημιτικές γλώσσες, δηλαδή την Αραμαϊκή, την Εβραϊκή και τη Συριακή. Η ελληνική επίδραση στις γλώσσες αυτές συνεχίζεται εντονότερη στα μεταχριστιανικά χρόνια και επεκτείνεται στην Αρμενική και την Κοπτική της Αιγύπτου. Η εκστρατεία του Μακεδόνα στρατηλάτη, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεταφέρει την ελληνική γλώσσα στα βάθη της Ανατολής, ως την Ινδία, και οι πρωτεύουσες των κρατών των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου (πρβλ. τις πολλές Αντιόχειες, Σελεύκειες, Αλεξάνδρειες) επιβάλλουν την Ελληνική ως κατεξοχήν γλώσσα της διοίκησης και του πολιτισμού σε όλους σχεδόν τους λαούς και τις φυλές της Ανατολικής Μεσογείου.

Ελληνική επίδραση δέχτηκαν και διάφορες γλώσσες της Ανατολής, πρώτα με τη μακεδονική κατάχτηση και έπειτα με το χριστιανισμό (και τη Ν.Δ.), που μεταφράστηκε στις εθνικές γλώσσες από τα ελληνικά), στ' αραμαϊκά, στα παρθικά, στα περσικά, στα ινδικά -και απ' αυτές σε άλλες ανατολικώτερες γλώσσες- στα εβραίικα, στα συριακά (σημαντικώτατη επίδραση, όχι μόνο στο λεξιλόγιο παρά στο παραγωγικό και στην εσωτερική υφή), στα κοπτικά. Η ελληνική επίδραση φανερώνεται μεγάλη ή μικρότερη και στ' αλφάβητα πολλών από τους λαούς αυτούς.