Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

…Η μετάφραση των Εβδομήκοντα, καθώς είναι πιστή μετάφραση ενός ιερού κειμένου, ενσωματώνει πολλούς εβραϊσμούς και είναι γραμμένη σε μια γλώσσα πολύ πιο κοντά στον κοινόχρηστο προφορικό λόγο απ' ό,τι είναι τα λογοτεχνικά κείμενα. Η Καινή Διαθήκη, καθώς γράφτηκε ως επί το πλείστον από ανθρώπους χωρίς λόγια παδεία -και μερικά από τα βιβλία της πιθανότατα γράφτηκαν αρχικά στα Αραμαϊκά- προσεγγίζει πάρα πολύ τη γλώσσα της καθημερινής ομιλίας. Στο παρελθόν έγινε μεγάλη συζήτηση για τη γλωσσική μορφή της Καινής Διαθήκης. Πολλοί μελετητές νόμισαν ότι γράφτηκε σε μια ειδική γλωσσική ποικιλία των Ελληνικών που χρησιμοποιούσαν οι εβραϊκές κοινότητες της Μέσης Ανατολής· σ' αυτή την υπόθεση αναζητούσαν μια εξήγηση για τις αποκλίσεις της γλώσσας της Καινής Διαθήκης από τη γλώσσα της λογοτεχνίας. Ένα παράλληλο φαινόμενο που ίσως κάποιοι μελετητές να είχαν έντονα στο νου τους θα ήταν τα Ισπανικά των Εβραίων των κοινοτήτων Sephardic, που διαφέρουν από πολλές απόψεις από τα γνήσια Ισπανικά. Η μαρτυρία που μας παρείχαν τα τελευταία 85 χρόνια οι αναρίθμητες επιστολές και τα έγγραφα πάνω σε παπύρους απέδειξαν πως τα πράγματα είναι διαφορετικά και πως η γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι ένα πιστό καθρέφτισμα της ομιλούμενης κοινής του ελληνιστικού κόσμου της εποχής της. Ανάμεσα στα λογοτεχνικά κείμενα υπάρχουν αρκετά -οι Διατριβές του Επίκτητου είναι το κυριότερο παράδειγμα - που γλωσσικά έχουν πολλά σημεία επαφής με την Καινή Διαθήκη, καθώς γράφτηκαν σε μια λιγότερο αυστηρά τυποποιημένη γλώσσα απ' ότι ο κύριος όγκος της ελληνιστικής πεζογραφίας.