• Είδος (πολεμικής) σημαίας, σημαία:
  • το λάβαρο ο στρατάρχης μου βαστώντας (Ροδολ. Γ́ 86).

[παλαιότ. ουσ. λάβαρον - λάβορον (4. αι., <υστλατ. labarum) <λατ. laureum (vexillum) (Kahane, GR II 5-6). Η λ. και σήμ.]

• 1) Ευκαιρία, αφορμή:
  • (Ιστ. πολιτ. 4¹²).
• 2) Συλλαβή:
  • υστάτη σε κερδανεί λάβη λόγου (Λεόντ., Αίν. (Knös) 170³ κριτ. υπ. (πιθ. εσφαλμ. γρ. αντί λαβή· πβ. Νικήτ. Χων. 222⁶⁸)).

[αρχ. ουσ. λαβή. Για τον τ. πβ. Steph., στη λ. (τ. VI 7c)]

• 1) Λαβίδα· εδώ πιθ. προκ. για αιχμηρό όργανο:
  • εκείνη … σφάζει σε με λαβίδα (Συναξ. γυν. 234).
• 2) (Εκκλ.) μακρύ κοχλιάριο, το κουταλάκι για τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας:
  • ιερά σκεύη …, λαβίδες, δίσκους και αστερίσκους (Hagia Sophia ω 531³).

[αρχ. ουσ. λαβίς. Η λ. και σήμ.]

• Κεντημένος:
  • λουτρομπόλια λαβοράδα (Βαρούχ. 39¹²).

[<βεν. lavorado]

• Εργάτης, τεχνίτης, ιδ. υπάλληλος, κάλφας:
  • ο μάστορας και οι λαβορέντες του (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 407).

[<παλαιότ. ιταλ. lavorente. Τ. λαουρέντης σήμ. ιδιωμ. (Χυτήρης)]

• Κέντημα:
  • λουτρομπόλια … σκέτη με λίγη λαβοριά (Βαρούχ. 831¹⁰).

[<ιταλ. lavoro + κατάλ. ‑ιά]

• Είδος βοτάνου, «στριγγλόχορτο»:
  • πιάνουσι την ασθένειαν, τάχα διά τον βασκαμόν … με … λαβοχόρτι (Νομοκ. 385¹⁵).

[<λαβώνω (= βασκαίνω) + ουσ. χόρτο]