• Βαθύ πιάτο, «κούπα»:
  • χρουσό γαβάθι (Ερωτόκρ. Β´ 2233).

[<ουσ. γάβαθον (Ησύχ.· βλ. Chantraine, στη λ., DGE, λ. γαβαθόν, κ.α.) ή γαβάθα (πβ. καβάθα, Διοκλ. Έδικτο· βλ. ό.π.) + κατάλ. ‑ιν. Για τη λ. βλ. και LBG, λ. ‑διον. Ο τ. στο Somav. και σήμ. ιδιωμ.]

• (Προκ. για σκύλο) αλυχτώ, γαβγίζω:
  • (Σπαν. A 232), (Ριμ. κόρ. 717).

[ηχοπ. λ. <φωνή γαβ γαβ + κατάλ. ‑ίζω. Πβ. και βαβίζω. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]

• Φασόλι:
  • (Ιατροσόφ. 99¹¹).

[άγν. ετυμ. Η λ. και σήμ. ποντ.]

• Έκφρ. γαγγρικόν άλας = είδος ορυκτού αλατιού που προέρχεται από τη Γάγγρα της Παφλαγονίας:
  • (Ιερακοσ. 495²).

[<επίθ. γαγγρηνός (LBG, λ. Γα‑) κατά τα επίθ. σε ‑ικός]

• Έκφρ. γάγγρινον άλας = είδος ορυκτού αλατιού που προέρχεται από τη Γάγγρα:
  • (Ορνεοσ. 580²¹).

[<επίθ. γαγγρηνός (<εθν. Γαγγρηνός, 6. αι., DGE). Η λ. στο Du Cange (λ. ‑ός)· βλ. και LBG, λ. Γαγγρηνός]

• Βλέπω (με δυσκολία):
  • έβγαλέν του τ’ αμμάτια του ούτως ότι πλείον ουδέν γαγίζει (Ασσίζ. 433²⁴).

[<αρχ. δαΐζω (Σιαπκαρά - Πιτσιλλίδου) ή <*γαδίζω (<ουσ. γαδίν <δαδίν· πβ. Χατζ., Λεξ., λ. γαΐζω). Τ. γαΐζω σήμ. κυπρ. (Χατζ., ό.π.)]

• Καρακάξα:
  • ηκολούθουν αυτόν καθάπερ γαγίλαι αετόν υψιπετή (Παράφρ. Χων. 299).

[μτγν. ουσ. γαγίλα (DGE· βλ. και LBG). Τ. γαΐλα, κ.ά. σήμ. ιδιωμ. (Andr.)]

• Που η ουρά του περιστρέφεται ελικοειδώς, σπειροειδώς:
  • λέων ο αγριόφθαλμος και γαγκλαδοραδάτος (Διήγ. παιδ. 18).

[<επίθ. γαγκλαδωτός (ΙΛ, λ. γαγγλ‑) + ουσ. ουράδιν + κατάλ. ‑άτος]