Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Το πράο το μαύρο κυπαρίσσι
Στην κυρία Μ.
|
Το πράο το μαύρο κυπαρίσσι που υψώνει το φανταχτερό κορμί προς το φεγγάρι, σαν κάτι να ’χει εκεί να ιδεί, να πει, και να θρηνήσει, δεν έχει τη δική σου χάρη. 5 Κι εσένα το φανταχτερό και το μεστό κορμί σου κυπαρισσένιο ορθώνεται, λυγάει προς το φεγγάρι, σα να ζητάει στα ύψη του και μ’ όλη την ψυχή σου μαζί του ακέρια να σε πάρει. Μα το κυπαρισσένιο σου κορμί το ξεχωρίζει 10 ανάμεσα στα πλάσματα, φως και χαρά στη φύση, το σάλεμα τ’ ανθρώπινο που δεν το τρικυμίζει το πράο το μαύρο κυπαρίσσι. Ορμάς, πονείς. Κι ενώ ο ρυθμός που πνέει μες στα φτερά σου προς το φεγγάρι υψώνει σε, γυρεύει να το σκύψει 15 προς κάποια γη ζηλόφτονα τ’ ωραίο το λύγισμά σου της άχαρης ζωής σου η θλίψη. Εχθροί, μωροί, κακοί, σκυλιά τριγύρω μας και ουρλιάζουν. Μα όποιος ο πόνος σου κι η ορμή, με ορμή και πόνο ζήσε. Στο πείσμα όλων των άσκημων το δρόμο που μας φράζουν, 20 Εμπρός! Ορθή! Από των ωραίων κρατάς το γένος και είσαι. |
