Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

Προσφορά στην κυρία

1.

Τα χέρια στα χέρια, πουλιά στη φωλιά, δροσιάς καλοκαίρια, και μάνας φιλιά.

5 Τα χέρια στα πόδια, στα ηλύσια το κάμα, τα χάδια, στα ξόδια η ανάσταση, θάμα.

Στα πόδια, στα χέρια 10 τα χάδια τα χάδια, καημοί μεσημέρια, και γλύκες κοπάδια.

2.

Η φύση και η μοίρα, μητέρες, θεοί. 15 Υμνείτε τους, λύρα, ανοίχτε τους, ναοί!

Μακριά τους η ζωή γλιστρήματ’, ασκήμια. Μακριά σας, θεοί, 20 τ’ ακέρια, συντρίμμια.

Πάντα ίδια, Ψυχή, να ζεις, πέτρα, κύμα, γητειά, προσευχή, αγνή και στο κρίμα.

25 Να ζεις, μακαρία, ορμή, πόθος, κρίση, τριπλή μια λατρεία στη μοίρα, στη φύση.

3.

Η δουλειά και το σπίτι 30 σε στενεύαν, αρνήτρα, σε καημό καταλύτη βαριά πλήρωσες λύτρα.

Χρέος δε σε σκλαβώνει, της αγάπης πια ξένη, 35 και η πορφύρα σου λιώνει στα σκυλιά πεταμένη.

Μα είσαι ωραία, πάντα ωραία, βαρεμός είτε ορμή, μιας ξωτικιάς ιδέα, 40 σε μαρμαροκορμί.

4.

Τύχη μια μάς γέννησε, μας πέταξε στο δρόμο, τον καθένα χωριστό, κάτου απ’ τον ίδιο νόμο.

45 Και σα να ’θελε με μας θεϊκά να παίξει ακόμη, σ’ εσέ δίνει αντρός καρδιά, σ’ εμέ γυναίκας γνώμη.

Κι έτσι εχθρός του καθενός 50 το ίδιο του το γένος, οργή εσύ του θηλυκού, του αντρίκειου εγώ ο σβησμένος.

5.

Οι ψυχές που εντός μου βλέπεις να μου κυβερνάν το νου, 55 του ρυθμού η ψυχή και του ύψους, και η ψυχή του ξεπεσμού,

το φτερό, το κύμα, η κάμπια, τ’ όνειρο που τραγουδεί, το τετράποδο απ’ της Κίρκης 60 καμωμένο το ραβδί,

μη θελήσεις να χωρίσεις την κατάρα απ’ την ευχή· ένα σφιχταγκάλιασμα είναι μια η ψυχή, 65 ένα σφιχταγκάλιασμα είναι που με ζει.

6.

Όσο πάω, τόσο τ’ άλλα και τ’ άμοιαστα μου γίνονται ίδια, βαθιά σα θάλασσα είν’ η στάλα, 70 για Πινδάρους αγώνες ολυμπιακοί μιας γάτας τα παιγνίδια, σαν την αντάρτισσα αρμονία τη φρυγική του ατσίγγανου ο ζουρνάς γιομίζει τον αέρα, κάποιου ζητιάνου είν’ η φλογέρα 75 μπετόβεια μουσική.

Προσφυγοπούλα αρμενοπούλα ακάθαρτη, ζεις τον Ερμή του Πραξιτέλη· τα ενδομυχά μου είναι Πεντέλη και οι στοχασμοί τους μάρμαρα 80 που καρτερούν τα χέρια του τεχνίτη για να σκαλίσει απάνου τους θεούς· μια πολιτεία και με λαούς και με ναούς η καλογερική μου σκήτη.