Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Εκστατικό τραγούδι
Α! πώς ανθούν περήφανα, χαρούμενα τα χρυσολούλουδα τα χινοπωριανά, πώς μες στα δόντια του χειμώνα δράκοντα τα γιούλια υψώνουν τα μοσκόβολα ωσαννά! 5 Στα μεγάλα ποτήρια τα τριαντάφυλλα τα λιγοθυμισμένα πώς προσμένουν την αύρα, τη δροσιά, το φως, το χάιδεμα, πώς όλο ξεψυχάν, και δεν πεθαίνουν! Πώς η καρδιά μου σπαρταρίζει μέσα μου 10 κι ερωτικά και ηδονικά και δε σωπαίνει! Πώς η ζωή μου, πίσω από το άρμα σου, Χίμαιρα, πάντα σέρνεται δεμένη! Πώς η σωμένη και η δαρμένη σάρκα μου από την πλάνη, από τα πάθη, από τα χρόνια, 15 του πόθου τους δαρμούς ακόμα ορέγεται και του φταίστη καημού τα καταφρόνια! Πώς ήρθες! Πώς μου χτύπησες την πόρτα μου, Χίμαιρα, αρρώστια, δύναμη, ψυχή μου! Πώς μου δείχνεις τα πύρινα ακροούρανα, 20 και μέσ’ από το κρύο στενό κελί μου! Πώς είσαι πιο βαθιά από τ’ ακροούρανα, στ’ αρίφνητα των όλων πάντα η Μία, Εσύ και των ηρώων η αποθέωση, Εσύ των ασκητών και η αμαρτία! |
