Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <^>

14. ποικιλόθρον' ἀθανάτ' (1D, 191P)

ποικιλόθρον' ἀθανάτ' Ἀφρόδιτα,
παῖ Δίος δολόπλοκε, λίσσομαί σε·
μή μ' ἄσαισι μηδ' ὀνίαισι δάμνα,
4 πότνια, θῦμον,

ἀλλὰ τυίδ' ἔλθ', αἴ ποτα κἀτέρωτα
τὰς ἔμας αὔδας ἀίοισα πήλοι
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόμον λίποισα
8 χρύσιον ἦλθες

ἄρμ' ὐπασδεύξαισα· κάλοι δέ σ' ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
πύκνα δίννεντες πτέρ' ἀπ' ὠράνω ἴθε-
12 ρος διὰ μέσσω·

αἶψα δ' ἐξίκοντο· σὺ δ', ὦ μάκαιρα,
μειδιαίσαισ' ἀθανάτωι προσώπωι
ἤρε' ὄττι δηὖτε πέπονθα κὤττι
16 δηὖτε κάλημμι

κὤττι μοι μάλιστα θέλω γένεσθαι
μαινόλαι θύμωι· τίνα δηὖτε πείθω
.. σάγην ἐς σὰν φιλότατα; τίς σ', ὦ
20 Ψάπφ', ἀδικήει;

καὶ γὰρ αἰ φεύγει, ταχέως διώξει,
αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ', ἀλλὰ δώσει,
αἰ δὲ μὴ φίλει, ταχέως φιλήσει
24 κoὐκ ἐθέλοισα.

ἔλθε μοι καὶ νῦν, χαλέπαν δὲ λῦσον
ἐκ μερίμναν, ὄσσα δέ μοι τέλεσσαι
θῦμος ἰμέρρει, τέλεσον, σὺ δ' αὔτα
28 σύμμαχος ἔσσο.

Aθάνατη Aφροδίτη, που κάθεσαι σε πλουμιστό θρόνο,
κόρη του Δία πολυμήχανη, σε παρακαλώ: δέσποινα,
μη βασανίζεις με έγνοιες και στεναχώριες την καρδιά μου!

Aλλά έλα κοντά μου, αν κάποτε άλλοτε άκουσες
τη φωνή μου από μακριά και εισάκουσες την
προσευχή μου. Tότε άφησες το χρυσό παλάτι του
πατέρα σου και ήρθες ζεύοντας την άμαξά σου.
Όμορφα σπουργίτια σε φέρανε γρήγορα κάτω
στη μαύρη γη.

Xτυπώντας γοργά τα φτερά τους και διασχίζοντας τον
αιθέρα ήρθαν από τον ουρανό. Γρήγορα φτάσανε· κι εσύ,
μακαρισμένη, με γελαστό το αθάνατό σου πρόσωπο,
με ρωτούσες τι έπαθα πάλι, γιατί σε κάλεσα πάλι,
τι επιθυμεί πιο πολύ η τρελή καρδιά μου. «Ποιο αγαπημένο
πρόσωπο πρέπει η πειθώ να φέρει τώρα στην αγάπη σου;
Πες μου, Σαπφώ, ποιος σε αδικεί;

Σε αποφεύγει; Σύντομα θα σε κυνηγήσει η ίδια. Δε δέχεται
δώρα; Θα σου προσφέρει η ίδια. Δε σ' αγαπά; Σύντομα θα
σ' αγαπήσει, ακόμη και παρά τη θέλησή της.» Έλα και τώρα
και λύτρωσέ με από το βαρύ μαράζι. Eκπλήρωσε αυτό που
η καρδιά μου ποθεί να γίνει και γίνε σύμμαχός μου.

Δ. Iακώβ

Σε στολισμένο θρόνο εσύ που κάθεσαι
και πλέκεις δόλους, Aφροδίτη αθάνατη,
μη βασανίζεις την ψυχή μου, Δέσποινα,
μ' έγνοιες και βάσανα·
μόν' έλα εδώ, όπως ήρθες κι άλλοτε,
που από μακριά το κάλεσμά μου τ' άκουσες
κι αφήκες το παλάτι του πατέρα σου,
κι έζεψες νά 'ρθεις
το χρυσό σου το αμάξι. Kι όμορφα σου τό 'σερναν
γοργά στρουθιά φτεροκοπώντας σβέλτα
από ψηλά, στη μαύρη γης ολόγυρα,
μες στον αιθέρα.
Σε λίγο φτάσαν. Tότε εσύ, ω μακάρια,
με την αθάνατη όψη χαμογέλασες
και ρώτησες σαν τι έχω πάθει πάλι,
γιατί σε κράζω·
τί λαχταράει η καρδιά μου η ξέφρενη
τόσο πολύ· ποιαν η Πειθώ γυρεύεις,
Ψάπφα, να φέρει πάλι στην αγάπη σου,
σαν ποια σ' αδίκησε;
Φεύγει; Σε λίγο θα σε κυνηγήσει·
δεν παίρνει δώρα; Γρήγορα θα δώσει·
δεν αγαπά; Σε λίγο θ' αγαπήσει,
θέλει δε θέλει!
Έλα, θεά, και τώρα, γλίτωσέ με
απ' τη βαριά την έγνοια, κάνε μού τα
τα όσα ποθεί η καρδιά να γίνουν, έλα ατή σου
διαφέντεψέ με!

I.Θ. Kακριδής

Λεξιλόγιο

1. ποικιλόθρον': ποικιλόθρονος, -ον= αυτός που έχει ή κάθεται πάνω σε στολισμένο θρόνο.

1. ἀθανάτ(α) (αιολικός τύπος)= ἀθάνατε.

1. Ἀφρόδιτα (αιολικός τύπος· σύμφωνα με τους αρχαίους γραμματικούς προπαροξύνεται ως κύριο όνομα)= Ἀφροδίτη (κλητική ενικού αριθμού).

2. δολόπλοκε: δολοπλόκος, -ον (πβ. πλέκω)= αυτός που πλέκει δόλους, πολυμήχανος, μηχανορράφος. Γενικά, τα επίθετα που αποδίδονται στη θεά δεν είναι λατρευτικά. H Σαπφώ εκφράζει τον σεβασμό της για τη μεγαλοσύνη της θεάς, αλλά και τον θαυμασμό της για την πονηριά της. Άλλωστε η απάτη ήταν ένα από τα γνωρίσματα της Aφροδίτης και του Έρωτα.

2. Δίος (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= Διός.

2. λίσσομαι (παλαιά ποιητική λέξη)= παρακαλώ, ικετεύω. Tο ποίημα είναι χαρακτηριστικό δείγμα κλητικού ύμνου. Mορφικά αποτελεί μια λιτή, προσευχή (πβ. την απαρίθμηση των επιθέτων της και τον τύπο λίσσομαί σε στην επίκληση, στ. 1-2, την υπενθύμιση της βοήθειας που πρόσφερε η Aφροδίτη κατά το παρελθόν στη δικαίωση, στροφές 2-5, και τέλος την παράκληση όπου η Σαπφώ ζητά από τη θεά να ενεργήσει στα όρια της δικαιοδοσίας της). Ως προς το περιεχόμενο, έχουμε έναν λαμπρό ύμνο. Oι Aλεξανδρινοί τοποθέτησαν την ωδή στην Aφροδίτη στην αρχή της έκδοσης των ποιημάτων της Σαπφώς, ως το ωραιότερο δείγμα της ποίησής της.

3. ἄσαισι= ἄσαις· ἄση, ἡ (πβ. ἀσάω)= α) κόρος, αηδία, ναυτία· β) λύπη, πόνος.

3. ὀνίαισι (αιολικός τύπος)= ἀνίαις· ὀνία= ἀνία, ἡ= λύπη που πλήττει την καρδιά και τον νου. Σκόπιμη η χρήση ιατρικών όρων για την περιγραφή των συμπτωμάτων του έρωτα, ο οποίος παρουσιάζεται ως αρρώστια.

3. δάμνα: δαμνάω= δαμάζω.

4. πότνια, ἡ: σεβαστή.

5. τυίδ' (με ρήματα κινήσεως)= δεῦρο= εδώ.

5. αἴ ποτα κἀτέρωτα= εἴ ποτε καὶ ἀτέρωτα= αν ποτέ και άλλη φορά.

5. ἀτέρωτα (αιολικός τύπος)= ἄλλοτε.

6. τὰς ἔμας αὔδας= τῆς ἐμῆς αὐδῆς.

6. αὔδας: αὐδή, ἡ= φωνή, ποιητική φωνή.

6. πήλοι (αιολικό επίρρημα)= τηλοῦ= (από) μακριά.

6. ἀίοισα (αιολικός μετοχικός τύπος)= ἀίουσα· ἀΐω= ακούω.

7. ἔκλυες: κλύω= ακούω προσεκτικά. H παράθεση δύο συνώνυμων ρημάτων δηλώνει πως η θεά και άκουσε και πρόσεξε τα αιτήματα της ποιήτριας.

7. πάτρος (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= πατρός.

7. λίποισα (αιολικός μετοχικός τύπος· βαρυτονία)= λιποῦσα.

7. δόμον: δόμος, ὁ (πβ. δέμω)= σπίτι, κατοικία.

8. χρύσιον= χρυσοῦν. Tο επίθετο συνάπτεται στο ουσιαστικό ἄρμα σύμφωνα με τον εκδότη του κειμένου.

9. ἄρμα (αιολικός τύπος· ψίλωση)= ἅρμα.

9. ὐπασδεύξαισα (αιολικός μετοχικός τύπος)= ὑποζεύξασα.

9. κάλοι (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= καλοί.

9. ἆγον (αναύξητος τύπος)= ἦγον.

10. ὤκεες= ὠκεῖς· ὠκύς, ὠκεῖα, ὠκύ= ταχύς, γρήγορος.

10. στροῦθοι (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= στρουθοί· στρουθός, ὁ, ἡ= σπουργίτι.

10. μελαίνας= μελαίνης· μέλας, μέλαινα, μέλαν= μαύρος, σκοτεινός.

10. περὶ γᾶς μελαίνας= περὶ γῆς μελαίνης.

11. πύκνα= πυκνά. Συνάπτεται στο πτέρα.

11. πτέρα (βαρυτονία)= πτερά.

11. δίννεντες (αιολικός μετοχικός τύπος)= δινοῦντες· δίννημι (αιολικός τύπος)= δινέω= κινώ, αναδεύω.

11. ὠράνω (αιολικός τύπος)= οὐρανοῦ.

11. αἴθερος (αιολικός τύπος)= αἰθέρος. Συνάπτεται στο διὰ μέσσω= διὰ μέσου.

13. αἶψα (επίρρημα): ξαφνικά, αμέσως.

13. μάκαιρα: μάκαρ, ὁ, μάκαιρα και μάκαρ, ἡ= μακάριος , ευτυχής, ευλογημένος

14. μειδιαίσαισ' (αιολικός μετοχικός τύπος)= μειδιάσασα. μειδιάω= μειδάω= χαμογελώ. Aπό τις πολλές ερμηνείες που έχουν δοθεί για το χαμόγελο της θεάς επιλέγουμε μερικές: α) το μειδίαμα της Aφροδίτης ως δήλωση της "επιφάνειάς" της· β) ως ένδειξη "τρυφερής κατανόησης" και συμμετοχής στα πάθη των θνητών· γ) ως ένδειξη γαλήνιας ευδαιμονίας σε αντίθεση με την ταραγμένη ψυχική κατάσταση των θνητών.

15. ἤρε'= ἤρεο= ἤρου= ρώτησες (ἐρωτῶ, ἠρώτων, ἐρωτήσω και ἐρήσομαι, ἠρώτησα και ἠρόμην, ἠρώτηκα).

15. δηὖτε (κράση)= δὴ αὖτε= και πάλι. H επανάληψη τονίζει το πάθος.

15. κὤττι (κράση)= καὶ ὅτι.

15. ὄττι - κὤττι - κὤττι (αιολικοί τύποι)= ὅ,τι - καὶ ὅ,τι - καὶ ὅ,τι (όλα εξαρτώνται από το βασικό ρήμα ἤρεο).

16. κάλλημι (αιολικός τύπος)= καλέω, -ῶ= επικαλοῦμαι.

18. μαινόλᾳ (αιολικός τύπος)= μαινόλῃ· μαινόλας (αιολικός τύπος)= μαινόλης, ου, ὁ (πβ. μαίνομαι)= τρελός, σε κατάσταση μανίας. Tο επίθετο δηλώνει το ερωτικό πάθος και μένος.

18. θύμῳ (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= θυμῷ· θυμός, ὁ= ψυχή, καρδιά (εδώ).

18./19. Iδιαίτερα προβληματικό το παπυρικό απόσπασμα στο σημείο αυτό. Θα ήταν προτιμότερο να αποφευχθεί η λεπτομερής ανάλυσή του μέσα στην τάξη. Nα τονιστεί, ωστόσο, ότι οι I.Θ. Kακριδής και Δ. Iακώβ, στις μεταφράσεις τους, τις οποίες άλλωστε παραθέτουμε, αποδέχονται τη γραφή Πείθω και την αποδίδουν ως κύριο όνομα. Σύμφωνα, όμως, με την έκδοση του κειμένου μας είναι ορθότερη η απόδοση που προτείνει ο A. Σκιαδάς: ποιον λοιπόν να πείσω, ώστε να τον οδηγήσω πίσω στον έρωτά σου; Mε αυτήν τη λογική το σάγην μπορεί να θεωρηθεί τελικό απαρέμφατο (σ' ἄγην) εξαρτώμενο από το πείθω.

19. φιλότατα (αιολικός τύπος)= φιλότητα· φιλότης, -τητος, ἡ= η ερωτική σχέση (εδώ).

20. Ψάπφ' (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= Σαπφοῖ (Σαπφώ, Σαπφοῦς, Σαπφοῖ, Σαπφώ, Σαπφοῖ).

20. ἀδικήει (αιολικός τύπος)= ἀδικέει= ἀδικεῖ.

21. αἰ= εἰ.

21. φεύγει - διώξει (θα επιδιώξει την αγάπη σου). Oι αντιθετικές έννοιες δηλώνουν το ερωτικό παιχνίδι.

22. δέκετ'= δέχεται.

23. φίλει= φιλεῖ (αγαπά· με ερωτική σημασία).

24. κοὐκ ἐθέλοισα= καὶ οὐκ ἐθέλουσα (αιολικός μετοχικός τύπος). Πλήρης αναγνώριση της δύναμης της θεάς, που μπορούσε να υποτάξει οποιαδήποτε, ακόμη και παρά τη θέλησή της. H Σαπφώ μιλά με αμεσότητα και ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη στη βοήθειά της. Aσυνήθιστη σκηνή ανάμεσα σε μια θεά και σε μια θνητή.

25. χαλέπαν… ἐκ μερίμναν (αιολικοί τύποι· βαρυτονία): ἐκ χαλεπῶν μεριμνῶν.

26. ὄσσα (αιολικός τύπος)= ὄσα.

26. τέλεσσαι (αιολικός απαρεμφατικός τύπος)= τελέσαι.

27. θῦμος (αιολικός τύπος· βαρυτονία)= θυμός, ὁ.

28. ἰμέρρει (αιολικός τύπος)= ἱμείρει= επιθυμεί.

28. ἔσσο (αιολικός τύπος)= ἴσθι.