Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <^>

13. οἶον τὸ γλυκύμαλον (116D, 224P)

οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρωι ἐπ΄ ὔσδωι͵
ἄκρον ἐπ΄ ἀκροτάτωι͵ λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες͵
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ΄͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐδύναντ΄ ἐπίκεσθαι

Καθώς το γλυκόμηλο κοκκινίζει στην άκρη του κλαδιού,
στην άκρη του πιο ακρινού κλαδιού· οι μαζώχτρες το
ξέχασαν ― όχι, δεν το ξέχασαν ακριβώς,
δεν μπορούσαν να το φτάσουν.

INK

Kαθώς το μήλο το γλυκό,
που στου κλαδιού την άκρη κοκκινίζει,
ψηλά ψηλά στο ακρόκλωνο·
το δίχως άλλο το λησμόνησαν
την ώρα που 'κοβαν τα μήλα…
Aχ όχι, δεν το απολησμόνησαν,
μόνο που δεν μπορούσαν να το φτάσουν!

I. Θ. Kακριδής

Λεξιλόγιο

1. Oι στίχοι προέρχονται από γαμήλιο τραγούδι (επιθαλάμιο). H σύγκριση της νύφης με απρόσιτο μήλο καταλήγει στον εγκωμιασμό τόσο της ίδιας όσο και της ιδιότυπης ομορφιάς της κοριτσίστικης ζωής: δεν το ξεχάσανε το μήλο, αλλά δεν μπόρεσαν να το φθάσουν.

1. οἶον (αιολικός τύπος)= οἷον.

1. γλυκύμαλον (αιολικός τύπος)= γλυκύμηλον. Tο μήλο στην αρχαία ποίηση θεωρείται σύμβολο της ερωτικής σχέσης.

1. ἐρεύθω (ομηρικό)= κοκκινίζω. H αναφορά στην ωριμότητα του μήλου δεν αποτελεί αρνητικό σχόλιο για την ηλικία της νύφης. H Σαπφώ φαίνεται να εννοεί ότι ο γάμος πρέπει να έρθει στον κατάλληλο καιρό.

1. ὔσδῳ: ὔσδος (αιολικός τύπος)= ὄζος, ὁ= το κλαδί.

2. λελάθοντο (ποιητικός αόριστος με αναδιπλασιασμό)= ἐλάθοντο (λανθάνομαι, ἐλανθανόμην, λήσομαι, ἐλαθόμην, λέλησμαι, ἐλελήσμην).

2. μαλοδρόπηες (αιολικός τύπος)= μηλοδροπεῖς. Αυτοί που συλλέγουν τα μήλα.

3. μάν= μήν (μόριο)= στ' αλήθεια, πράγματι, βέβαια.

3. ἐκλελάθοντο: ποιητικός αόριστος με αναδιπλασιασμό· βλ. σχόλιο στο στίχο 2.

3. λελάθοντο … οὐ μὰν ἐκλελάθοντ': συνηθισμένη τακτική της Σαπφώς να αναιρεί μια προηγούμενη διατύπωση για λόγους έμφασης.

3. ἐπίκεσθαι= ἐφικέσθαι· ἀφικνέομαι, -οῦμαι= α) φθάνω· β) φθάνω και αγγίζω κάτι.