Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η φωνή που δεν τρέμει
Τον τραγουδιστή του κάκου ζητάς· μάθε τη γλυκιά φωνή να την ακούς μακριάθε, με το στόμα της αγάπες να μην πιάσεις. Μη με ιδείς και μη μ’ αγγίξεις· θα με χάσεις. 5 Όλα μου αρρωστιές, έγνοιες, ντροπές και λύπες. Κι είμαι σα γυμνό κορμί γιομάτο τρύπες… Είμαι απ’ τον κακό χειρότερος ακόμα, κι είμ’ ο αγιάτρευτος που σέρνεται στο στρώμα κι ο αβούλευτος· για να σταθεί γυρεύει 10 χέρι, κι όποιο, ορθός ή λυγισμένος ρεύει, κι είναι του η φωνή σαν παραστρατημένη μέσα του απ’ αλλού φερτή ψυχή, μια ξένη, κάτι αξήγητο, του λέει: «ό,τι κι αν είσαι Μοίρα είμαι φωνή που αξίζω κόσμο· ζήσε». 15 Α! σ’ αγάπησα. Γι’ αυτό η φωνή μου, μάθε, σε παρακαλεί να την ακούς μακριάθε… |
