—Εδώ είναι πάγος ο άνεμος, ξεραίνει εδώ και ο λίβας. Α! στο κατώφλι αφήστε με της πατρικής καλύβας, μέσα στο τζάκι είν’ η φωτιά, στ’ απάνεμο η δροσιά… Ή, κι αν το πνεύμα ανήσυχο ποθεί 5 απάνου από την τύρβη ν’ απλωθεί, πολύθεος είμαι, ανοίχτε μου τη χριστιανή εκκλησιά, στους Παρνασσούς και στους Ολύμπους δώστε με να ζω. Μακριά μου το κυνήγημα του κέρδους το πεζό, κι όσα, για να ξεχάνουμε των πρωτινών τη μνήμη, 10 με τα κυριάρχα όπλα σου μας φέρνεις, επιστήμη! Μεθούν εμέ κι είναι για με σα θησαυροί των Πιερίδων οι άδολοι χοροί και στην αστρόφεγγη νυχτιά το ερωτικό τ’ αηδόνι, των ιδεών και το νερό 15 το καθαρό που σαν τα δέντρα τους λαούς ποτίζοντας φουντώνει.

—Α! με τις Μούσες, μην ξεχνάς, χορεύουν και Ερινύες, είν’ ερινύες και στους αγνούς των ιδεών αγώνες· μονάκριβα με τα φιλιά και με τις αρμονίες 20 δεν παν εμπρός οι αιώνες. Στο πεζοδρόμιο περπατάς αφρόντιστα, διαβάτη, γυρεύει ο δρόμος να στρωθεί τον ίδρωτα του εργάτη. Δουλεύτρα χάρη του χεριού τ’ ανθρώπινου, ω τεχνίτρα, πια και πού ζεις; Η μηχανή του κόσμου κυβερνήτρα. 25 Θρησκεία φυσικοχημική παντού σκεπάζει τώρα με σύμβολα, με λάβαρα την ώρα και τη χώρα. Ακόμα, από του Έρωτα φερμένες τη φαρέτρα ρεύματα θά ειναι κι οι σαϊτιές τριφασικά. Με κάποια καταφρόνεση βλέποντας πια την πέτρα, 30 τα σπίτια, χτίζεις, οικοδόμε, σαν ανταρτικά και σιδεροθεμέλιωτα και σιδεροφραγμένα, των αιθερίων αντίμαχα· και υψώνονται ένα ένα, το σεμνό σπίτι πάει, μαζί και το φτωχό καλύβι και του οικοδόμου κρύβει 35 και η τέχνη, εξολοθρευτική πανύψηλη Γοργόνα, χαρά και της ανθρώπινης ματιάς, τον Παρθενώνα. Κι αν είναι ακόμα συνοδοί του ρεμβασμού τα μάτια, ας πάνε να τα χαίρονται των ουρανών τα πλάτια, κι αν είναι ακόμα για τον πλάνο ρεμβαστή ουρανοί. 40 Τροπαιοφόρα η μηχανή σφυρίζει κι αλαλάζει και περνά στις ράγιες της μέσ’ από τρύπια βουνά.

—Κάτου από τ’ άστρα τ’ ουρανού το μυστικό των άστρων όπου δεν κρατάει το νου, 45 όπου το χέρι δεν το πάνε της καρδιάς οι χτύποι, στο χάος των κύκλων η οδηγήτρα θα σβηστεί γραμμή, από του κόσμου το κυκλώπειο το κορμί μια θεία ψυχή θα λείπει· Κάποιας νεκρής Ελένης 50 θα μας βαραίνεις, λύπη!