Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Δανάη
Σε λέει τ’ αρχαίο σου τ’ όνομα, στα νιάτα σου ταιριάζει, δροσιά αποπέρα στα πρωινά χλωρόφυλλα σταλάζει και γίνεται κορόνα τους. Και τ’ όνομα ξυπνάει —Δανάη, Δανάη, Δανάη! 5 στα δάση τα βαθιά, το γοερό αχολόγημα των νεραϊδονυφάδων, και από σπηλιές και από κορφές και απ’ τα στοιχειά των κλάδων χορός βακχικός πρόβαλε γυρνάει, ξαναρχινάει, Δανάη, Δανάη, Δανάη! 10 τ’ όνομα, ξόρκισμα, α! Ρομαντικά τα φρένα σου στο πλαστικό κορμί σου με ήχο βαρύ παθητικό τη δένουν τη φωνή σου και απ’ το γραμμένο στόμα σου το τρυφηλό ξεσπάει, Δανάη, Δανάη, Δανάη, 15 του τραγουδιού ο σκοπός. Παιδάκια είναι τα χρόνια σου, μα οι έγνοιες σου τσιγγάνες σε παν ξωθιά με νέραϊδους, με μάισσες ψυχοπλάνες, στο δάσος με τ’ ακλάδευτα και τ’ άγρια πλάι πλάι. Δανάη, Δανάη, Δανάη, 20 ζεις και περνάς, καημός. |
