Βάννα, κοντεύει η θεία τ’ Απρίλη σκόλη, με τον Ορφέα τ’ αηδόνι θ’ αρχίσει το τραγούδι, κι όλα στ’ αντικρινό το περιβόλι 5 θ’ ανατριχιάσουν, άνθρωποι και κλώνοι, το ρόδο, το νεράκι, το μαμούδι, Βάννα, κοντά είν’ η θεία τ’ Απρίλη σκόλη με τον Ορφέα το φτερωτό, τ’ αηδόνι.

Βάννα, με τον Απρίλη που κονεύει 10 μέσα σου και τα νιάτα σού μεστώνει μέσα σου κάτι δεν ακούς που να πλανεύει, δεν ακούς μέσα σου έν’ αηδόνι; Βάννα, με τον Απρίλη που κονεύει μέσα σου και τα νιάτα σου μεστώνει, 15 άμποτε πάντα μια χαρά να σε πλανεύει, άμποτε πάντα ν’ ακούς μέσα σου έν’ αηδόνι.

Αύριο θα ’ρθεί το κάμα του Αλωνάρη, αύριο θα πέσουν κίτρινα τα φύλλα, αύριο το κρύο και του Γενάρη… 20 Όμως τ’ ανθρώπου είν’ η ψυχή μυστική χάρη και η ξαστεριά της άλλη και άλλη και η μαυρίλα. Η ψυχή πάει απάνου από τη φύση.

Βάννα, καλότυχη η ψυχή που το κρατήσει, κι όποιες κι αν είναι οι έγνοιες της ζωής και οι πόνοι, 25 μέσα της η ψυχή το πλανερό μεθύσι, κάποια δίψα, γλύκα, χαρά: το αηδόνι. Βάννα, κοντεύει η θεία του Απρίλη σκόλη στο αντικρινό, στο δασωμένο περιβόλι…