Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η ζωή μου
Δε θυμούμαι μια μέρα να τη ζήσω γερά στ’ ανοιχτά, στον αέρα με χαρά, με χαρά. 5 Πατρικό δίχως μάτι και στοργή μητρική, ζωή μου πάντα ήσουν κάτι σαν υγρή φυλακή. Φόβος, έγνοια και λύπη, 10 τρία στοιχειά, τρία δεινά, ρεμβασμός, καρδιοχτύπι, η ζωή μου όλη νά! Τί κρατώ; Τί μου λείπει; Κρυφός, φτώχεια, γυμνός. 15 Η έγνοια, ο φόβος, η λύπη, μαύρος πάντα ουρανός. Η ζωή μου όλη ώς πέρα ήρθε, πάει, σαν αργή. Τ’ όνειρο ήβρε πατέρα, 20 μάνα λέει την οργή! Ρεμβασμός, καρδιοχτύπι, και ντροπή και σιωπή. Πού κι οι ολάνθιστοι κήποι, κι οι μεστοί πού καρποί; 25 Δε γνωρίζω ποιοί δρόμοι φέρνουν ίσα ώς εκεί, αγνωσιά μού είν’ η γνώμη και άσκοποί μου οι σκοποί. Μα ω γεράματα, ω νιότη, 30 πώς υψώνει σε, ζωή, ζωή στερνή μου και πρώτη, μιας Πολύμνιας ροή, μια πηγή; Δε στερεύει. Μια φωνή. Τραγουδώ. 35 Με χαλάει, με θεριεύει… Λάμια Εσύ, Λιβιδώ! |
