Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Παρθενία
Το στεφανοσκέπασμα της νύφης που προβαίνει μ’ όλη την παρθενική δόξα στερνοντυμένη, 5 του φωτός ολόβαθα, στο ακόμα χυτό σκότος ντροπαλός κι αχνόφτερος ο μηνυτής ο πρώτος, καταχνιά ασυγνέφιαστης 10 αυγής μες στο χειμώνα, ζώνη αραχνοΰφαντη γύρω στον Παρθενώνα, μεταξένιο σύγνεφο στου αιθέρα τη γαλήνη 15 που σε ανοιγοσφάλισμα ματιού γεννιέται, σβήνει, άλιωτο κι απάτητο, καθάριο, θαμποβόλο, το παγοσαβάνωμα 20 το απέραντο στον πόλο· πάνου από τα κύματα στης νύχτας το σκοτάδι ξαπλωτό κι ολότρεμο μιας ξωτικιάς μαγνάδι, 25 δουλεμένο, νιόβγαλτο το παριανό λιθάρι και το κρίνο, το άμοιαστο του μάρμαρου ζευγάρι, και το χιόνι απλώνοντας 30 απάρθενο σεντόνι, και του κύκνου το φτερό πιο λαμπερό απ’ το χιόνι, και της γεναριάτικης της μυγδαλιάς η χάρη, 35 και τ’ ονειροσκέπασμα που ρίχνει το φεγγάρι, κι όσα αγνά ασπρολούλουδα χαίροντ’ οι κήποι, οι κάμποι, κι ό,τι γαλατόχυτο 40 πετάει κι ανθεί και λάμπει, κι όλα τα λευκότατα σμιχτά σε μια λαμπράδα, να την πλάσουνε μπορούν την άπλαστή σου ασπράδα; |
