Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Του σπιτιού τ’ ανθογυάλια
Στη Ναυσικά
|
Του σπιτού τ’ ανθογυάλια τ’ αδειανά, σα γύρισες, καλή μου, από τα ξένα, τα θησαυρίζεις με τα δειλινά και τους όρθρους τ’ Απριλομάη για μένα. 5 Οι ανασασμοί των κρίνων, ωσαννά! τα γαρούφαλα, στόματα φιλούνε· του σπιτιού τ’ ανθογυάλια τ’ αδειανά, ροδοπάλατα και μοσκοβολούνε. Οι ακακίες, χιονάτα βρέφη, νά! 10 και οι πασχαλιές, ονειρεμένα μάτια· του σπιτού τ’ ανθογυάλια τ’ αδειανά σα μουσικά απαλόπαιχτα κομμάτια. Τα κρεμεζά, τα πράσινα, τ’ αχνά, δροσοπιοτά μού την κερνάν τη σκέψη. 15 Στου σπιτιού τ’ ανθογυάλια τ’ αδειανά την Άνοιξη μου φέρνεις να χορέψει. Μα ω τα λουλούδια τα θησαυριστά που είν’ από νόημα κι είναι δίχως ταίρια, και με τη βούλα χρυσοσφραγιστά 20 κάποιου άλλου Απριλομάη — τα δυο σου χέρια. Στου σπιτιού τ’ ανθογυάλια τ’ αδειανά και μ’ άνθια γειρτά κι άνανθα, για μένα και οι όρθροι αυτά ειναι και τα δειλινά, τα χέρια σου πατρίδες μες στα ξένα. |
