Στο περιβόλι με τα λουλούδια ζούνε στον κάματο και στη σκόλη τα πουλιά, δέντρα, νερά, μαμούδια, στο περιβόλι

5 με τα λουλούδια τα πεταλούδια που η φύση μέσα του ζει και είν’ όλη δροσιές, ισκιώματα και τραγούδια· στο περιβόλι

που παν και βρίσκουν οι ερωτεμένοι 10 για τα φιλιά τους αραξοβόλι μπήκα μια μέρα λιοχαϊδεμένη στο περιβόλι

και είπα: δεχτείτε, δέντρα, κι εμένα, χαρά του πράσινου, δροσοβόλι, 15 βραγιές με τ’ άνθια τα μυρωμένα στο περιβόλι.

Μα εγώ στο χέρι κρατάω βιβλίο, σα χτυπημένος είμαι από βόλι, και ω! πώς της σκέψης τρυπάει το κρύο 20 στο περιβόλι!

Με γιατροσόφια και με τροπάρια τάραχος έρχομαι από την πόλη· πάρτε με τα ήσυχα, τα καθάρια στο περιβόλι!

25 Μα ω! Πουλιά γύρω, κάτου νερά, πέρα ίσκιοι, απάνου πράσινοι θόλοι, Αργά! Μου λένε. —Γιατί; —Είν’ αργά στο περιβόλι!

Βιβλίου για γέλια ψευτοσοφός, 30 άθλια συρμένος από την πόλη λεκιάζει απάνω σου ο κουρνιαχτός. Το περιβόλι

ζει από τα νιάτα, και είναι για κείνους που σα βρυσούλες τρέχουν ή που όλοι 35 σαν αξεχώριστοι από τους κρίνους είναι, ω τριβόλι!