Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
11
Την κοιμισμένην ακρογιαλιά τάραξε ο άνεμος· τα φτερά του σου αλαφρογγίξανε τα μαλλιά στο πέρασμά του. 5 Είπες: Ας ξέσπασε στο γιαλό, ο άνεμος μπρος μου λυγάει, περνάει, απ’ τα μαλλιά μου που άγγιξε, πιο πέρα δεν πάει. Την κοιμισμένην ακρογιαλιά 10 ο άνεμος, είπες, ας την ταράζει, μέσα μου είν’ άγγιχτη απανεμιά, και δεν τρομάζει. Και ήταν ως να ’θελες να μας πεις πως μέσα σου άπαρτο κάποιο βάθος 15 δεν τρέμει το άναμμα της οργής της θείας· το πάθος. Την κοιμισμένην ακρογιαλιά κι ανεμοτάραχτη μη λυπάσαι· μέσα σου αν άγγιχτη απανεμιά, 20 να τη φοβάσαι. Γιατί δεμένους τούς που για μας κρατούν ανέμους οι Θεοί στα σπήλια δυσκολοπάτητα της καρδιάς, αγάπη, ζήλια, 25 λαχτάρες, πόνους,— όταν οι Θεοί τους διασκορπίσουν λυτούς, κακή ώρα! με την ορμή τους να συγκριθεί μπορεί ποιά μπόρα; Και στη γαλήνη σου άλλη καμιά, 30 πιστεύεις, δύναμη δε θ’ απλώσει… Μ’ ένα της φύσημα η τρικυμιά θα σ’ τη σαρώσει. |
