Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
17
Ζ. Μ.
|
Κάστρα ολέθρου, βράχοι μακεδονίτες, άπαρτο κάθε πέτρα μετερίζι· μα οι τουρκομάχοι, πετροκαταλύτες. Λιώνει το βόλι, το σπαθί θερίζει, 5 σκυφτά κεφάλια, συρμένα κουφάρια. Εσύ ορθός, το κορμί σου δε λυγίζει, στης ψυχής σου πατά και πάει τ’ αχνάρια. Πάντα η καρδιά σου ορμή και καταφρόνια. Σαν τα διαλαλημένα παλικάρια 10 στων τραγουδιών τα μαρμαρένια αλώνια, ψάχνεις να βρεις το Χάρο να παλέψεις. Τιμή στα ολανθισμένα σου τα χρόνια και στο χαμό που πήγες να γυρέψεις. Έτσι ορθώθηκες πλάι μας κι από πρώτα 15 τη μάνα Γλώσσα για να διαφεντέψεις… Πολεμιστή, τα γαληνά σου νιότα μια τρικυμιά, όπου δρόμοι, όπου αγώνες. Όπου έπεσες, κλωνάρια κι απ’ του Ευρώτα στρώνω κι απ’ της Βιστρίτσας τους δαφνώνες. |
