Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η ψυχή και η λύρα
Η ψυχή που είχε κάτι απ’ το σκοτάδι και κάτι απ’ τα φτερά τα λαβωμένα, πάει με τους ίσκιους, έφτασε το βράδυ, όλα τα πνίγει μέσα του ένα ένα. 5 Κράτα το βήμα σου αλαφρά, μπροστά της γείρ’ έναν ίσκιο απ’ τη δική σου χάρη, φωτισμένο θα ιδείς το βράδιασμά της από λευκό υπερούσιο φεγγάρι. Η ζωντανεύτρα της ιδέας, η λύρα, 10 —έστεκες πάντα εσύ να τη γρικήσεις— τη συνεπήρε, μη ρωτάς, ποιά μοίρα, πάει με τα ροδοσύγνεφα της δύσης. Στείλε της πέρα εκεί το περιστέρι, Καλή, του λογισμού σου, και θα γίνουν 15 ρόδα χυτά από της αυγής το χέρι τα σύγνεφα της δύσης που αργοσβήνουν. 1906
|
