Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ο ζητιάνος
Βοηθάτε με· ο ζητιάνος του δρόμου· τ’ αδειανό ταγάρι μου κι εκείνο βαραίνει με· πονώ. Ζητιάνεψα τον ήλιο, του πέλαου την ορμή, την αγκαλιά της μάνας, της κόρης το κορμί, 5 τα ιδανικά, τα θεία, τους βυθούς, τις κορφές, τις Μούσες οδηγήτρες, τις Χάρες αδερφές, ζητιάνεψα τη φτώχεια, πνέμα που δεν ποθεί, και τίποτε δεν έχει, κι απάνου απ’ όλα ορθή, τον πλούτο που είναι στύλος της Πολιτείας, φτερά 10 της Επιστήμης δίνει, του ανήξερου χαρά, τη σύμμετρη αρμονία, το δώρο τ’ ουρανού, που θάμα συνταιριάζει με την καρδιά το νου. Τίποτε· με τα έρμα και με τα ολαρφανά! Κρύα, γυμνή η ψυχή μου, τα χέρια μου αδειανά. 15 Μοίρα για ν’ αποχτήσεις και να την παντρευτείς, η Μοίρα θέλει νά εισαι με γνώμη δουλευτής. Και θέλει να παλέψεις και να ξενιτευτείς, και σαν καραβοκύρης και σαν πραματευτής. Μα εγώ είμαι το σημάδι του απλέρωτου καημού. 20 Του ονείρατου ζητιάνος και του συλλογισμού, είμαι ο ζητιάνος τώρα του δρόμου· το κορμί βοηθάτε με να γείρω στη γη. Πεινώ. Ψωμί. 1911
|
