Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Για τον «Προσκυνητή»του
Στον Ηλία Βουτιερίδη
|
Προσκυνητής ακούμπησε στης Πολιτείας την πόρτα, δειλά χτυπάει με το ραβδί, βουβή στον ώμο η λύρα, κυπαρισσένιο το ραβδί κι ελεφαντένια η λύρα. «Άνοιξε, μάνα, γύρισα, βαρέθηκα τα ξένα!» 5 Στριγκιά φωνή αποκρίθηκε μέσ’ απ’ το καστροπόρτι: «Εδώ τραγούδια δε λαλούν, εδώ βροντάν τουφέκια· ω στερνοπαίδι του όνειρου, των έργων εδώ η μάνα». Προσκυνητής ξεκρέμασε τη λύρα, το τραγούδι σαν το ποτάμι φούσκωσε στης Πολιτείας την πόρτα, 10 κι άνοιξε η πόρτα διάπλατη, κι όχι απ’ ανθρώπου χέρι, και γοργοτάραξε σεισμός κυκλώπικο το κάστρο. Προσκυνητής μπροστά τραβάει στην Πολιτεία και μπαίνει και το ραβδί του σκήπτρο ειναι και η λύρα του κορόνα. Του στρώνουν οι τριανταφυλλιές το δρόμο να περάσει, 15 και τ’ αηδονάκια τ’ Απριλιού του λένε: «Καλώς ήρθες! Όπου τραγούδια δε λαλούν, σωπαίνουν τα τουφέκια. Τα στερνοπαίδια του όνειρου, των έργων οι σποριάδες!» 1907
|
