Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Μια παιδούλα
Δεν έχω εγώ —αλίμονο— να μ’ αγαπά κανένα· η αδελφή μου πιο μπροστά γεννήθηκε από μένα. Κι όντας οι όμορφοι βοσκοί ένα άνθος μού χαρίζουν τους βλέπω, δίνοντάς μου το, αυτήνε ν’ αντικρίζουν· 5 κι όντας παινούν τις χάρες μου, τα τόσα μου στολίδια, στην αδελφή μου κρυφολέν: «Είναι με σένα ίδια». Γιατί μονάχα δώδεκα καλοκαιριών λουλούδια να κόψω; Δε μου λέει κανείς ερωτικά τραγούδια. Κανείς δε μου ’πε πως για με θα πάει να πεθάνει. 10 Προσμένω. Ναι, θά ’λθει καιρός. Είμαι όμορφη, και φτάνει αυτό. Μαλλάκια έχω εγώ μακριά και χρυσαφένια, από διαμάντια δυο σειρές σε χείλια κερασένια, δυο μάτια καταγάλανα, δυο φρύδια μαύρα, μαύρα, δυο μαγουλάκια που θα πιουν κάθε φιλιού τη λάβρα. |
| [André ] |
