ΛΗΜΜΑ

• δυσχερής
• επίθετο
• -ής, -ές
• δυσχερῶς

ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

• ΕΠΙΘΕΤΟ 1. δυσάρεστος, ενοχλητικός, θλιβερός |για πρόσωπα και πράγματα 2. εχθρικός, αποκρουστικός, μισητός |για πρόσωπα και καταστάσεις |δύστροπος, ιδιόρρυθμος, δύσκολος 3. αντιφατικός, αντιρρητικός |για επιχειρηματολογία |ως ουσ. τό δυσχερές, τὰ δυσχερῆ=η δυσχέρεια, οι δυσκολίες |ΕΠΙΡΡΗΜΑ δυσάρεστα, δύσκολα, ενοχλητικά, αρνητικά

Εμφάνιση/Απόκρυψη Σημασιολογίας

• ΕΠΙΘΕΤΟ 1. δυσάρεστος, ενοχλητικός, θλιβερός
• για πρόσωπα και πράγματα
• ΑΙΣΧ Πρ 802 ἄλλην δ΄ ἄκουσον δυσχερῆ θεωρίαν
• ΣΟΦ Αντ 254 πᾶσι θαῦμα δυσχερὲς παρῆν
• ΔΗΜ 18.3 βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν
• 2. εχθρικός, αποκρουστικός, μισητός
• για πρόσωπα και καταστάσεις
• ΣΟΦ Ηλ 929 ἡδὺς οὐδὲ μητρὶ δυσχερής
• ΙΣΟΚΡ 12.63 διεξιέναι τὰς δυσχερεστάτας τῶν πράξεων
• δύστροπος, ιδιόρρυθμος, δύσκολος
• ΔΗΜ 19 308 δυσχερεῖς ἀνθρώπους εἶναι
• ΠΛ Πολ 475c ὥσπερ τὸν περὶ τὰ σιτία δυσχερῆ
• ΠΛ Νομ 779e τοῦτο ἔτι ἐκείνων τῶν πολλῶν δυσχερέστερον ἀποδέχεσθαι τῷ πλήθει
• 3. αντιφατικός, αντιρρητικός
• για επιχειρηματολογία
• ΠΛ Πρωτ 333d τὸν γὰρ λόγον ᾐτιᾶτο δυσχερῆ εἶναι
• ΔΗΜ 20 113 ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μεταφέρῃ͵ δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι
• ως ουσ. τό δυσχερές, τὰ δυσχερῆ=η δυσχέρεια, οι δυσκολίες
• ΔΗΜ 57.15 τί ποτ΄ ἦν τὸ δυσχερὲς Εὐβουλίδῃ
• ΕΥΡ Φοιν 390 τίς ὁ τρόπος αὐτοῦ; τί φυγάσιν τὸ δυσχερές;
• ΞΕΝ Ιερ 8.6 ὥστε τὰ μὲν δυσχερῆ ἀφανίζειν
• ΔΗΜ 11.14 γίγνεται φανερὰ τὰ δυσχερῆ πάντα τοῖς ἅπασιν
• ΕΠΙΡΡΗΜΑ δυσάρεστα, δύσκολα, ενοχλητικά, αρνητικά
• ΔΗΜ 6.20 "πῶς γὰρ οἴεσθ᾽" ἔφην, "ὦ ἄνδρες Μεσσήνιοι, δυσχερῶς ἀκούειν Ὀλυνθίους"
• ΠΛ Πρωτ 332a ἀλλὰ μήν, ἔφην ἐγώ, ἐπειδὴ δυσχερῶς δοκεῖς μοι ἔχειν πρὸς τοῦτο, τοῦτο μὲν ἐάσωμεν
• ΔΗΜ 23.19 δυσχερέστερον τοὺς περὶ τῶν νόμων λόγους ἀκούσῃ μου

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

• Από: δυσ- + χείρ ή δυσ- + χαίρω.

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΟ

• Ε18
• επίθετο συγκρ. δυσχερέστερος, υπερθ. δυσχερέστατος
• επίρρημα συγκρ. δυσχερέστερον

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

• ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • ουσιαστικά: δυσχέρεια, δυσχέρασμα 'δυστροπία χαρακτήρα'
  • ρήματα: δυσχεραίνω
  • επίθετα: δυσχεραντέον
  • επιρρήματα: δυσχερῶς, δυσχεραινόντως
• ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ
  • ουσιαστικά: δυσχέρανσις 'δυσαρέσκεια', δυσχερασμός
  • ρήματα: ἀντιδυσχεραίνω, ἐπιδυσχεραίνω, προσδυσχεραίνω, συνδυσχεραίνω 'δυσαρεστούμαι, αγανακτώ', ὑποδυσχεραίνω 'δυσανασχετώ'
  • επίθετα: δυσχεραντικός 'αυτός που δημιουργεί δυσχέρειες, ο δύσκολος'
  • επιρρήματα: δυσχεραντικῶς
• ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
  • δυσχέρανσις
• ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής %δυσχερ%