ΛΗΜΜΑ

• ἀδικέω
• ρήμα
• ἀδικῶ

ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

• Α.ΑΜΕΤΑΒΑΤΟ 1. παραβιάζω θείο νόμο 2. είμαι άδικος, παραβαίνω το δίκαιο, τους νόμους |απόλ. |με μτχ. |με σύστ. Α ή με επίθ. που προσδιορίζει το σύστ.Α |η μτχ. ως ουσ. ὁ ἀδικῶν=ο κατηγορούμενος, ο ένοχος |φρ. εἰ μὴ ἀδικῶ=αν δεν κάνω λάθος Β.ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ 1. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ και ΜΕΣΟ διαπράττω αδικία, βλάπτω κπ. |με αιτ. |με διπλή αιτ. 2. ΠΑΘΗΤΙΚΟ αδικούμαι |η μτχ. ως ουσ. ὁ ἀδικούμενος=ο κατήγορος, ο βλαπτόμενος

Εμφάνιση/Απόκρυψη Σημασιολογίας

• Α.ΑΜΕΤΑΒΑΤΟ
• 1. παραβιάζω θείο νόμο
• ΟΜΥΜΝ 2.368 τῶν δ΄ ἀδικησάντων τίσις ἔσσεται ἤματα πάντα
• ΑΝΔΟΚ 1.132 ἀσεβῶ καὶ ἀδικῶ εἰσιὼν εἰς τὰ ἱερά;
• 2. είμαι άδικος, παραβαίνω το δίκαιο, τους νόμους
• απόλ.
• ΑΡΙΣΤ Ρητ 1368b ἔστω δὴ τὸ ἀδικεῖν τὸ βλάπτειν ἑκόντα παρὰ τὸν νόμον
• ΘΟΥΚ 3.84.2 ἡ ἀνθρωπεία φύσις͵ εἰωθυῖα καὶ παρὰ τοὺς νόμους ἀδικεῖν
• ΘΟΥΚ 1.87.2 ὅτῳ μὲν ὑμῶν͵ ὦ Λακεδαιμόνιοι͵ δοκοῦσι λελύσθαι αἱ σπονδαὶ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀδικεῖν
• με μτχ.
• ΠΛ Απολ 19b Σωκράτης ἀδικεῖ καὶ περιεργάζεται ζητῶν τά τε ὑπὸ γῆς καὶ οὐράνια καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιῶν καὶ ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα διδάσκων
• με σύστ. Α ή με επίθ. που προσδιορίζει το σύστ.Α
• ΠΛ Πολ 409a πάντα ἀδικήματα αὐτὴν ἠδικηκυῖαν
• ΛΥΚΟΥΡ Λεωκ 78 ῥᾴδιον ἔσται παρ΄ ὑμῖν ἄρα μεγάλα ἀδικεῖν
• η μτχ. ως ουσ. ὁ ἀδικῶν=ο κατηγορούμενος, ο ένοχος
• ΔΗΜ 14.6 παρὰ τῶν ἀδικούντων καλόν ἐστιν λαβεῖν ταύτην τὴν δίκην
• φρ. εἰ μὴ ἀδικῶ=αν δεν κάνω λάθος
• ΠΛ Χαρμ 156a εἶεν, ἦν δ' εγώ· καὶ τοὔνομά μου σὺ ἀκριβοῖς; Εἰ μὴ ἀδικῶ γε, ἔφη
• Β.ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ
• 1. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ και ΜΕΣΟ διαπράττω αδικία, βλάπτω κπ.
• με αιτ.
• ΛΥΣ 6.45 Ἀνδοκίδης δὲ καὶ αὐτοὺς τοὺς θεοὺς ἀδικήσας
• ΘΟΥΚ 1.86.1 Ἀθηναῖοι ἀδικοῦσι τοὺς ἡμετέρους ξυμμάχους καὶ τὴν Πελοπόννησον
• ΛΥΣ 6.15 ἐὰν δέ τις τὰ αὐτὰ ταῦτα ἀδικήσῃ τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν
• με διπλή αιτ.
• ΑΝΔΟΚ 4.2.25 μηδὲν ἀδικήσαντα τὴν πόλιν
• ΑΡΙΣΤ Πολιτικ 1280b ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους
• 2. ΠΑΘΗΤΙΚΟ αδικούμαι
• ΙΣΑΙΟΣ 5.12 ἠδικήθημεν͵ οὐχ ὑπὸ τῶν δικαστῶν͵ ἀλλ΄ ὑπὸ Μέλανος τοῦ Αἰγυπτίου
• ΞΕΝ Ελλ 5.3 ὅπερ καὶ πρόσθεν, ἔφη, ποιήσαντες οὐδὲν ὑφ΄ ἡμῶν ἠδικήθητε
• η μτχ. ως ουσ. ὁ ἀδικούμενος=ο κατήγορος, ο βλαπτόμενος
• ΑΝΔΟΚ 4.35 ἐπειδὴ παρὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστιν ἰδίᾳ δίκην λαβεῖν͵ δημοσίαν τιμωρίαν ὑπὲρ τῶν ἀδικουμένων κατασκευάσαι

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

• < ΑΔΙΚΟΣ >
• Από: ἀδικ- + -έω.

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΟ

• Ρ3
• ἀδικέω (-ῶ), ἠδίκουν, ἀδικήσω, ἠδίκησα, ἠδίκηκα
• ἀδικοῦμαι, ἠδικούμην, ἀδικήσομαι (ο ενεστ. και η μτχ. ενεστ. ἀδικεῖται, ἀδικούμενος λαμβάνονται στη θέση του πρκ. και της μτχ. πρκ.)
• αιολ. ἀδικήω

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

• ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • ουσιαστικά: ἀδικία, ἀδικίη, ἀδίκημα, τὸ ἀδίκιον 'αδίκημα', ἀδικίου γραφή 'καταγγελία εναντίον αυτών που βλάπτουν το δημόσιο', ἀδικομαχία 'μάχη με άδικα μέσα'
  • ρήματα: ἀδικέω, ἀνταδικέω, συναδικέω
  • επίθετα: ἄδικος
  • επιρρήματα: ἀδίκως
• ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
  • αιολ. ἀδικήω, δωρ. ἀδικίω
• ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ
  • ουσιαστικά: ἀδίκευσις, ἀδικοδοξία 'δόλιος σχεδιασμός', ἀδικοκρισία, ἀδικοπράγημα, ἀδικοπραγία, ἀδικητής 'αυτός που διαπράττει αδίκημα'
  • ρήματα: ἀδικοπραγέω, ἀδικοδοξέω 'επιζητώ τη δόξα με άδικα μέσα', ἀδικαμαχέω ΄μάχομαι με άδικα μέσα'
  • επίθετα: ἀδικητικός 'διατεθειμένος να διαπράξει αδίκημα', ἀδικόμαχος, ἀδικομήχανος 'αυτός που μηχανεύεται αδικίες', ἀδικοπήμων, ἀδικοχρήματος 'αυτός που έχει χρήματα άδικα αποκτημένα'
  • επιρρήματα: ἀδικαίως, ἀδικητικῶς 'με τον τρόπο κάποιου διατεθειμένου να διαπράξει αδίκημα'
• ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΔΗΜΩΔΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Επιτομή Λεξικού Κριαρά αδικ%
• ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
  • αδικοκρατία, αδικοκρισία, αδικοπραξία, αδικοπαθώ, αδικοπράττω, αδικοθανατώ
• ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Λεξικό Γεωργακά αδικ%
  • Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής αδικ%
• ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
  • Πόντ. αδικεύω, Χίος Μ.Ασία Ιθ. Κέρκ. Κωνστ. Κρ. Πελοπ. Ζάκ. αδικητής 'αυτός που αδικεί', Πόντ. αδίκετος 'αυτός που δεν αδικήθηκε', Κως αδικομαχώ 'κοπιάζω μάταια'