ΛΗΜΜΑ

• προθυμέομαι
• ρήμα
• αποθετικό
• προθυμοῦμαι

ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

• 1. είμαι πρόθυμος να κάνω κτ., επιδεικνύω ζήλο ή ετοιμότητα για μια δραστηριότητα |με απρφ. |με πρόταση ὅπως, ὡς |με εμπρόθετο προδιορισμό |απόλ. 2. ενεργώ πρόθυμα για κτ., επιθυμώ θερμά |με αιτ. (συχνά με ουδ.αντων.)

Εμφάνιση/Απόκρυψη Σημασιολογίας

• 1. είμαι πρόθυμος να κάνω κτ., επιδεικνύω ζήλο ή ετοιμότητα για μια δραστηριότητα
• με απρφ.
• ΘΟΥΚ 8.9.1 οἱ δὲ Κορίνθιοι͵ ἐπειγομένων αὐτῶν τὸν πλοῦν͵ οὐ προὐθυμήθησαν ξυμπλεῖν πρὶν τὰ Ἴσθμια
• με πρόταση ὅπως, ὡς
• ΠΛ Λυσις 207e προθυμοῦνται ὅπως ἂν εὐδαιμονοίης
• ΞΕΝ Αγησ 2.1 οὐ γὰρ ὡς ὑστερήσειε τῆς πατρίδος προεθυμεῖτο
• με εμπρόθετο προδιορισμό
• ΔΗΜ 45.66 καίτοι πόσῳ κάλλιον φιλοτιμούμενον ἐξετάζεσθαι καὶ προθυμούμενον εἰς ἃ δεῖ τῇ πόλει
• απόλ.
• ΞΕΝ ΚΑναβ 6.4 Ξενοφῶν Κλεάνορος ἐδεήθη τοῦ Ἀρκάδος προθυμεῖσθαι, εἴ τι ἐν τούτῳ εἴη
• 2. ενεργώ πρόθυμα για κτ., επιθυμώ θερμά
• με αιτ. (συχνά με ουδ.αντων.)
• ΘΟΥΚ 8.90 πρέσβεις τε ἀπέστελλον σφῶν ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ τὴν ὁμολογίαν προὐθυμοῦντο
• ΠΛ Πολ 472e εἰ δὲ δὴ καὶ τοῦτο προθυμηθῆναι δεῖ σὴν χάριν

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

• < ΠΡΟΘΥΜΟΣ >
• Από: προθυμ- + -έομαι.

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΟ

• Ρ3
• προθυμέομαι -οῦμαι, προὐθυμούμην, προθυμήσομαι, προὐθυμησάμην, προτεθύμημαι, προὐτεθυμήμην
• παθ. μέλλ. προθυμηθήσομαι, παθ. αόρ. προὐθυμήθην

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

• ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • ουσιαστικά: προθυμία, προθύμημα, θυμίδιον 'μικρός θυμός', θυμολέων (θηλ. θυμολέαινα) 'λεοντόκαρδος', θυμόμαντις 'αυτός που έχει στην ψυχή του μαντική δύναμη, χωρίς δηλαδή θεϊκή έμπνευση', θύμωμα 'οργή, πάθος'
  • ρήματα: θυμόω 'οργίζω, παροξύνω', θυμοβορέω 'τρώω την καρδιά', θυμοφθορέω, θυμηδέω 'είμαι γεμάτος χαρά'
  • επίθετα: πρόθυμος, προθυμητέος, θυμηδής 'αγαπητός, προσφιλής', θυμικός 'τολμηρός, θαρραλέος, ορμητικός', θυμοειδής 'εύθυμος, θαρραλέος, ζωντανός', θυμώδης 'θυμοειδής', θυμοβόρος, θυμοδακής 'αυτός που δαγκώνει την καρδιά', θυμοπληθής 'γεμάτος θυμό', θυμόσοφος, θυμοφθόρος, μεγάθυμος, γλυκύθυμος, καρτερόθυμος
  • επιρρήματα: ὁμοθυμαδόν
• ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
  • ιων. θυμοραϊστής 'αυτός που αφαιρεί τη ζωή'
• ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ
  • ουσιαστικά: θυμοβάρεια, θυμοκράτωρ 'αυτός που νικά το θυμό του', θυμομαχία 'πεισματώδης μάχη', θύμωσις 'το αίσθημα της οργής', θυμηδία 'χαρά της καρδιάς'
  • ρήματα: θυμίζω 'έχω γεύση θυμού', θυμοβολέω 'προσβάλλω ορμητικά', θυμομαχέω 'μάχομαι πεισματικά', θυμοσοφέω
  • επίθετα: θυμοβαρής, θυμοκτόνος, θυμολιπής 'λιπόθυμος', θυμοσοφικός, θυμοτερπής, θυμωτικός 'θυμικός'
  • επιρρήματα: θυμικῶς, θυμοειδῶς
• ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΔΗΜΩΔΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Επιτομή Λεξικού Κριαρά %θυμο%
• ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
  • προθύμησις, προθύμιος, προθυμοποιΐα, προθυμότης, θυμηδογραφικός, θυμηδογράφος, θυμηδώς, θυμοθέλεια, θυμοκρασία, θυμομανής, θυμοσκεπής, θυμοσοφία, θυμόσπαρτος, θυμοσύνη, θυμοτερπής
• ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Λεξικό Γεωργακά %θυμο%
  • Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής %θυμο%
• ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
  • Λευκ. θυμώδης, Μακεδ. θυμώδισσα, Πόντ. θυμώτζης 'θυμώδης'