Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Το καλύβι
Πώς το λυχνάρι γίνεται του καλυβιού έν’ αστέρι, πώς η σκεπή του υψώνεται κι απλώνεται ουρανός; Από κορφή κατεβατό πώς δροσοπνέει τ’ αγέρι, πώς χλόη κι η ψάθα στρώνεται, πώς το καρφί είν’ ανθός; 5 Πώς ένα δάσος γύρω εκεί φουντώνει, ισκιώνει, σειέται, πότε φλοισβίζει η θάλασσα, πότε βαρυβογκά, πώς η χαρά ξεχύνεται, πώς ο καημός κρατιέται, πώς βλέπουν τ’ άψυχα και πώς μιλούνε τα μουγγά; Πώς των ονείρων ο χορός χορεύει χαρωπός, 10 τον ύπνο μην προσμένοντας της νύχτας μαύρης, ξένης; Ω! πώς ο λόγος τα φτερά του στίχου παίρνει, ω πώς! όταν η πόρτα ανοίγεται του καλυβιού και μπαίνεις… |
