Γραφές, και μέσα στη μαύρη σκήτη, αχειροποίητες του ερημίτη, κρίματα, και ύστερα και οι δαρμοί, πόθοι και πόνοι και αρχαίοι και νέοι, 5 και ό,τι θα σφάζει και ό,τι θα εμπνέει, πρόσωπα, αστέρια, και ιδέα και ορμή,

θάλασσα! Αγάλματα, περιβόλια, σπίτι, ω! Κρυψώνες, αραξοβόλια, τα που ξεσπάτε μίση, πνιχτά 10 πάθη, όσα γνώμη, καρδιά, όσα θεία, χοϊκά, στο μάτι, στη φαντασία, σκιάχτρα φαρμάκια γλυκοπιοτά,

και ω καταλύτρες γύμνιες, λαγγόνια, κορμιά, αγκαλιάσματα, γόοι, δαιμόνια, 15 γίνεστε φίδια, χάνεστε αχνοί, φτερά, στα απέραντα που πετάτε σκοινιά το λόγο που θα κρατάτε σαν το ζωντόβολο στο παχνί,

νιάτα, γεράματα, μυρογυάλια, 20 βάραθρα, ορίζοντες, παρακάλια, κιθάρες, λάβαρα, λογισμοί γίγαντες, έργα βυζασταρούδια, ομορφιά, κι οι έρωτες τα τραγούδια, κι εσείς, τα αιώνια κι εσύ, η στιγμή, 25 κι όπως να λέγεστε, ό,τι κι αν είστε, στου ανύπαρχτου όλα τον τάφο σβήστε.

Εύα, και μέσα στη μαύρη σκήτη φέρνεις το φέγγος και το μαγνήτη, φέρνεις των όλων τη λησμονιά, 30 και τον παράδεισο που μαζί σου τον πήρες, Εύα, του παραδείσου κι αν η διωγμένη, πάντα η κυρά.

Εύα, και μέσα στη μαύρη σκήτη, προφήτη υψώνεις τον ερημίτη, 35 στην άρπα απλώνεις, εκστατικοί κι οι άγγελοι γέρνουν στα γόνατά σου, γιατί στην άρπα τα δάχτυλά σου δρέπουν πρωτάνθιστη μουσική.