Πώς την εζήσαμε, καλά κακά, τη μαύρη ζωή. Ξαστεριά, μπόρα, μας χωράει κι όσο στενή μια γωνιά για τους δυο μας.

Χάσαμε νιάτα κι ομορφιές και ο ρεμβαστής εγώ 5 κι εσύ η δουλεύτρα και στο συντριμμό. Μια γωνιά για τους δυο μας

έφτασε. Κι ο καημός μας τώρα λέει με σιγαλή φωνούλα, εγώ κλαημένος, με το βόγκο εσύ: Μια γωνιά για τους δυο μας!

10 Ό,τι σού απόμεινε απ’ τη χάρη και του ωραίου κορμιού, κολόνα είναι πεσμένη δωρικού ναού, μια γωνιά για τους δυο μας

ορθή. Η Πολύμνια κάποτε διαβαίνει φτερωτή, χρυσή, μα η φτώχεια δένει, δέρνει και η στοργή. 15 Μια γωνιά για τους δυο μας.

Την ίδια μέρα ο θάνατος, την ίδια και η ταφή κι ας έρθει, ας είναι από τη μοίρα μας γραφτή μια γωνιά για τους δυο μας.

Ποιός ξέρει, καθώς βρίσκεται στο μνήμα, αν δε μπορεί 20 κι εκεί, στον άλλο κόσμο μέσα να βρεθεί μια γωνιά για τους δυο μας.

Βαραίνει μια σταλίτσα αγάπη, κι είναι πιο πολύ κι απ’ ό,τι είναι της δόξας οι ωκεανοί, μια γωνιά για τους δυο μας.

25 Φροντίδα, πόνος κι αν υπάρχει, όπως εδώ, κι αλλού, χαρά, κι άδης αν είναι, κι αν φως τ’ ουρανού, μια γωνιά για τους δυο μας.