Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στο φίλο μου Ξενοφώντα Ριζόπουλο
Μήτε η Πανδώρα, μήτε η Περσεφόνη, μηδέ σκληρής της ομορφιάς τ’ αρπάγια, των Αδερφάδων ούτε εννιά τα μάγια, και μήτε του ύπνου αξύπνητου το αφιόνι 5 που γαληνεύει ή που καταστερώνει· τον που θρέφανε τα παρνάσσια βάγια του σκλάβου σκλάβος πάει για τ’ αποφάγια και ζώντας τον η ζωή που ζει σκοτώνει. Ο αρχαίος Ασκραίος, ω! φίλε, που τον είχες 10 ιδεί στους νέους καιρούς ξανανθισμένο, από ερινύες ξανασυρμένο τύχες ξένος βογκάει ξανά σε κόσμο ξένο, και οι πατρίδες του, αγάπες, ψαλμοί, ελπίδες, τώρα σε κρύα μια γη πυγολαμπίδες. |
