Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
14.
Ασπρούλα, ήρθες πλασμένη εδώ, δίψυχο μάτι, βλέπεις με το τοπάζι και με το ζαφείρι, πότε τα γόνατά μου παίρνεις για κρεβάτι, πότε ολόρθη αγναντεύεις απ’ το παραθύρι, 5 σάμπως μ’ έγνοια ανθρωπιάς, του δρόμου το διαβάτη. Στα νύχια σου είναι ο νους, καρδιά σου το λιοπύρι, γεννοβόλι, φαγί, και ω χάιδεμα, ω ραχάτι! —Ασπρούλα, αργά ή γοργά ο καθένας μας θα γείρει, θέλει δε θέλει, τη δαρμένη του την πλάτη, 10 κι εσύ στα σκύβαλα κι εγώ στο κοιμητήρι, κι απ’ της ζωής το σιχαμένο πανηγύρι μήτε, σ’ εμέ, σ’ εσέ, που θ’ απομείνει κάτι. |
