Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
90
—Τ’ αρχαίο βιβλίο το ένα από τους Ωκεανούς αγύριστ’ αρπαγμένο, το θησαύρισμά σου! Και ως να σ’ αρπάχτηκε γυρνάς μεμιάς και ο νους, μεμιάς ασπρίζουν —ω καημός!— και τα μαλλιά σου. 5 —Για να κερδίσεις κι ο άλλος εσύ, τους ουρανούς, γυρίζεις, κι άγνωρος και ζεις και σβεις, χαρά σου! στα καταφρόνια με τους παρακατιανούς, σε τρύπα σκύλου μες στα πλούσια γονικά σου. Στο μεγαλόπρεπο του λόγου μου μνημείο 10 σαν οραματικές εικόνες και τους δύο θα σας υψώσω· κι Εσέ που έστησες τη σκήτη θηβαϊδική στο πατρικό σου αρχοντοσπίτι, κι εσέ που σ’ άσπρισε ο χαμός καημός. Σαν κλείσω τα μάτια εδώ, μ’ εσάς αλλού ψυχή θα ζήσω. |
