Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
57
Δόξα στο φως σου, ιερή γη, χαρά των αιώνων! Κάτου από σένα ελληνικέ τρίσβαθε αιθέρα, βλέπω· μας πας από το γέλασμα πιο πέρα το γαληνό κι από το σάλεμα των πόνων. 5 Ποιό, σαν το φως σου, φως φωτίζει αλλού τη σφαίρα; Ποιό, απάνου απ’ τα χρυσά κορμιά των Παρθενώνων κι απ’ τ’ ασημένια τα μαλλιά των ελαιώνων, έτσι ποιό φως τη γαλαζώνει την ημέρα; Μα το γαλάζιο σου, ουρανέ μου, είναι βαθύ, 10 τόσο βαθύ που με το μαύρο γίνετ’ ένα· κι αν η χαρά κάτου από σε αρμονία ξανθή, μα η λύπη χαλκοπράσινη ερινύα μ’ εσένα, τρίσβαθε αιθέρα. Στη νυχτιά που είναι γλαυκή, και η τραγωδία της ζωής πιο τραγική. |
