Από βυθούς ωκεανικούς προβάλλει κι αγάλια ξετυλίγετ’ ένας κόσμος. Κι απ’ το χέρι της δύναμης, το χάος καθώς απλώθη κι έγινε με μύρια 5 πρόσωπα πλάση,

έτσι κι ο κόσμος ξεχωρίζει εμπρός μου… Σα γοργόνες ανήμερες που η σάρκα τους αρχινώντας παρθενοπλασμένη ξετυλιέται και γίνεται του κήτους 10 φτεροσπαθάτη ουρά, τις Έχτρες βλέπω και τους Πολέμους.

Και σαν καράβια με πανιά απλωμένα που αρματωμένα πλένε αφροκοπώντας καμαρωτά απ’ την πρύμην ώς την πλώρη, 15 γιομάτα θησαυρούς, βλέπω τις Νίκες και τους Θριάμβους!

Και σαν πουλιά, κατάλευκα πουλάκια, λαβωμέν’ από αλάθευτα τουφέκια, που το δρόμο τους βάφουν με το αίμα, 20 κοιτάζω τις Σκλαβιές και τα Μαρτύρια. Και σα νεράιδες

φωτόχυτες αεροκαμωμένες βλέπω τις Δόξες —μες στων οραμάτων το θάμπωμα— αγναντεύω τα Τραγούδια 25 κι αυτά σαν παιγνιδιάρικα να τρέχουν χρυσά δελφίνια.

Και σα μαυρίλα που βαριά σκεπάζει πελάγη και ουρανούς βλέπω το Χάρο, ενώ σαν αφροτίναχτη θεά Κύπρη 30 μια δεύτερη φορά, φαντάζει αγνάντια κι η Αθανασία.

Και σαν τη μάνα του ήλιου, σαν τη βρύση του φωτός που ακουμπάει ψηλά στ’ αστέρια την κορφή και στα τάρταρα βυθίζει 35 τη ρίζα, την απέραντην Ελλάδα στερνά ξανοίγω.

Κι όλα· κι οι Έχτρες κι οι Πόλεμοι, και οι Νίκες και οι Θρίαμβοι, κι οι Σκλαβιές και τα Μαρτύρια, όλες οι Δόξες, όλα τα Τραγούδια, 40 κι η Αθανασία κι ο Θάνατος κι απάνω σ’ όλα η Ελλάδα,

όλα όλα παναρμόνια δεμένα σ’ ένα χορό, σε μια πομπή, προβαίνουν από βυθούς ωκεανικούς βγαλμένα 45 στα γαλάζια νερά μας, και μαγεύουν του Αιγαίου το κύμα.

Περνούν ακρογιαλιές ασημωμένες και νησιά σμαραγδένια χαιρετάνε, κι όλα αράζουν στην άκρη του πελάγου 50 του ολόφωτου, εκεί πέρα που ριζώνει άτρομα η Κρήτη!

Της αστραπής και της βροντής η Κρήτη, και των κελαηδισμών και των αγώνων, των αιμάτων και των τροπαίων η Κρήτη, 55 των τυράννων ακοίμητη φοβέρα, η Κρήτη, η Κρήτη!

Κι όλα στοιχειά και αχάλαστα και κάνουν σαν από τ’ άστρα ολόχυτη αρμονία, και φτερά έχουν και χέρια και στα χέρια 60 και στα φτερά νά η Κρήτη προς τα ύψη της αποθέωσης!

—Ω Κρήτη, όπως ολόχαρα σε βλέπουν τα μάτια τα θεϊκά της Φαντασίας, άμποτε και τα μάτια τα δικά μας 65 να σε ιδούν της ελεύτερης πατρίδας τρανή κορόνα!