Κι εσύ. Για σένα ετοίμαζα μιαν άξια πλάση, ω νέο βλαστάρι, βασιλόπουλο, καμάρι της αγάπης, καύκημα της παλικαριάς. Τη χώρα σου οργισμένος ρημάζει οχτρός· ο πόλεμος αγριεύει και στριγκίζει. 5 Κι αφέντης του πολέμου εσύ, κι εσύ καρτερεμένος, των αντρειωμένων η στολή, τ’ αλάλασμα της νίκης, αντί στον πόλεμο να πας, πας προς τον έρωτα· είσαι κάτου από κάποιον άστρεχτο μέγα όνειρο δεμένος. Το δάσος ολοπράσινο, θεόρατος ο πύργος, 10 οι πόρτες διάπλατ’ ανοιχτές, μάγεμα γύρω κι οι ώρες, η ερμιά σα χαϊδολόγημα, κι η σιγαλιά αρμονία. Στο χρυσοτρίκλινο είν’ ο θρόνος χρυσελεφαντένιος· του θρόνου διαμαντόπετρα, του χρυσοτρίκλινου άστρο, κοιμάσαι, θάμα του καιρού, Πεντάμορφη του κόσμου, 15 πέρα από κόσμους και καιρούς, χρόνια καιρούς κοιμάσαι, κι όλα κοιμούνται γύρω σου, το φως, η πρασινάδα, λογισμοί, γλώσσες, τ’ άμετρα, τα μετρημένα και όλα. Όμορφα είν’ όλα γύρω της από την ομορφιά της, όλα κοιμούνται γύρω της από την ομορφιά της, 20 όλα κοιμούνται γύρω της από το κοίμισμά της, όσο που νά ’ρθει ο ξυπνητής με το φιλί, το νέο βλαστάρι βασιλόπουλο, καμάρι της αγάπης, καύκημα της παλικαριάς· όσο που νά ’ρθει. Και ήρθε. Της δόξας περιφρονητής, άμοιαστου πόθου σκλάβος, 25 δροσοσταλίδα το φιλί στ’ ολόανθο στόμ’ απάνου, τρέμει το απρόσφερτο φιλί στο πυρό στόμ’ απάνου. Μα ουδέ φιλί, ουδέ ξύπνημα. Του είπεν ο πόθος: —Πέρνα, καμιά δεν είναι μέλισσα τέτοιο άνθος να βυζάξει, τριαντάφυλλο είσαι αμάραντο κι άκοφτο ρόδο, ω στόμα! 30 Πέρνα! Ποιός ξύπνος θα σταθεί, κι όσο όμορφος, αγνάντια στην ομορφάδα του ύπνου σου, Πεντάμορφη του κόσμου;— Κι ουδέ φιλί, ουδέ ξύπνημα. Του είπεν ο πόθος: —Πέρνα, μάθε, είν’ αφίλητη η χαρά κι η Εδέμ ανέγγιαγη είναι, στον ουρανό του αχάιδευτου και στο μακάριο φέγγος 35 ζήσε κι εσύ του αξύπνητου.— Κι εσύ, καρδιά μου, του είπες: —Γύρω της όλα όμορφα ας είν’ από την ομορφιά της, όλα ας κοιμούνται γύρω της από το κοίμισμά της, και πιο πολύ και πιο απαλά κοιμήσου, και για πάντα, στα τρίσβαθα του είναι μας, ρηγόπουλο του ονείρου, 40 πλάι πλάι με την πεντάμορφη. Γάμος ας γίνει ο ύπνος.