Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Βραδινή φωτιά
Στον ποιητή Pierre Baudry
|
—Θυμάσαι τη φτωχούλα την καλύβα στο πλούσιο δάσος, πέρα απ’ το χωριό; —Θυμάμαι την καλύβα τη φτωχούλα, σαν ξωκλήσι και σαν ασκηταριό. 5 —Τον ασκητή θυμάσαι της καλύβας; (Τάχα κλέφτης; καλόγερος; βοσκός;) —Θυμάμαι. Ακόμα κλαίει μες στον αγέρα της φλογέρας του ο πόνος, μυστικός. —Θυμάσαι τη χλωμή σωμένη του όψη 10 και τ’ αλαφροσκυμμένο του κορμί; —Θυμάμαι κάτου απ’ τα δασά του φρύδια τη σαγιτεύτρα της ματιάς του ορμή. —Θυμάσαι τη φωτιά στο πλούσιο δάσος, τη βραδινή φωτιά την ξαφνική; 15 —Θυμάμαι. Λάμια. Στάχτη και η καλύβα. Το πλούσιο δάσος πάει. Ώρα κακή. —Θυμάσαι; Τί ν’ απόγινε; Κανένας δεν τον ξανάειδε πια τον ασκητή. —Δεν ξέρω. Όμως απάνου απ’ όλα ο νους μου 20 της καλύβας τη θύμηση κρατεί, γιατί στ’ αποκαΐδια της γερμένος ένας Έρωτας ξέγνοιαστα, σκληρά, τα βρεφικά του ζέσταινε τα χέρια και τ’ αρχαγγελικά του τα φτερά. |
