Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στο Θεόφιλο Καΐρη
Από κανένα σκιάχτρο δεν τρομάζεις. Γαληνός, αμετάνιωτος, το αδειάζεις το πικρό το ποτήρι! Μ’ εσένα είν’ ο Χριστός, ιερέ Καΐρη! 5 Η φυλακή σού γίνεται βωμός, στεφάνι αχτιδωτό κι ο αφορεσμός, αγνότερη μια πίστη σε ανυψώνει όπου ασκλάβωτη η Σκέψη αποθεώνει. Η μάνα σου, στο φως και στη δροσιά, 10 —Γεια σας, χρυσά κυκλαδικά νησιά!— γυρεύει τη σεμνή σου την εικόνα να βάλει του μετώπου σου κορόνα. Μα η Πολιτεία, μα νά η μεγάλη μάνα που συχνότατα βρέχει ουράνιο μάννα 15 στον τιποτένιο ή στο ληστή, κρατεί την πόρτα της τιμής για σε κλειστή. Εγώ ποιητής κριτής —διπλός μου ο θρόνος— πρώτος, μέσα σε αδιάφορους και μόνος, στου Λόγου τον ορείχαλκο χυμένο, 20 για τους αιώνες τ’ άγαλμά σου σταίνω. Μάης του 1912
|
