Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Το τέλος
Σε ξένη χώρα γυριστής καλέστηκα σε γάμο. η νύφη ήταν πεντάμορφη και μάγος ο γαμπρός, και καβαλάρης βρέθηκα κι έτρεχα να προκάμω· δεν είχε ο δρόμος τελειωμό, κι όλο τραβούσε εμπρός. 5 Και η ξένη χώρα είν’ όραμα, κι είναι καπνός το άτι, και ο γάμος αγγελόσκιασμα, και —ω ξύπνημα σκληρό— πάντα είμ’ εγώ ο παράλυτος και ρεύω στο κρεβάτι. Ήχοι παλιοί και γνώριμοι, μονάχα εσάς κρατώ. Και σας κρατώ καθώς κρατεί το αξέχαστο παιγνίδι 10 από τη θέρμη λιώνοντας και λάμποντας μαζί από νιοφύτρωτα λευκά φτεράκια για ταξίδι, το βαριαρρωστημένο, το χαδιάρικο παιδί. Εγώ, τ’ αδέξιο, τ’ άβουλο παιδί τ’ ονειροπλάνο. Ήχοι παλιοί και γνώριμοι, στ’ αφράτα σας φτερά 15 πάρτε μ’ εσείς και φέρτε με να γιάνω ή να πεθάνω στον ίσκιο του λευκού σπιτιού μέσα σε μια αγκαλιά. |
