Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Θεοφάνεια *
Σ’ αμάξι που αστροπλούμιστα σέρνουν παγόνια των πόθων η θεά δείχνεται στο λαό της, περνάει, αλαλαγμός και σπαραγμός της νιότης, και πίσω της τραβάει τα δεκαοχτώ μου χρόνια. 5 Γίνηκαν κόσμος, γίνανε ζωή τα χιόνια και πλάσαν το κορμί και το συλλογισμό της, κι απάνω στο βασιλικό το μέτωπό της φωλιάζουν, άγρια πουλιά, τα καταφρόνια. Του κάκου των αγνών ονείρων το παλάτι 10 στο δρόμο της για κείνη από χρυσάφ’ υψώνω, μ’ ένα διαμαντοκάμωτο στη μέση θρόνο. Περνάει, περνάει μες στ’ αστροφάνταστο τ’ αμάξι· σαν από πιο θεϊκά χρυσόνειρα χορτάτη, μήτε γυρίζει το παλάτι να κοιτάξει! 1895
|
