Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η ελιά
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα η πιο απ’ όλες χαϊδευτή. Χρόνια η αγάπη του πατέρα σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί. 5 Όσο να πέσω νεκρωμένη, αυτόν το μάτι μου ζητεί· είμ’ η ελιά η τιμημένη. Δεν είμ’ ολόξανθη, μοσχάτη τριανταφυλλιά ή κιτριά· 10 θαμπώνω της ψυχής το μάτι, για τ’ άλλα μάτια είμαι γριά. Δε μ’ έχει αηδόνι ερωμένη, μ’ αγάπησε μία θεά· είμ’ η ελιά η τιμημένη. 15 Όπου κι αν λάχω κατοικία δε μ’ απολείπουν οι καρποί· ώς τα βαθιά μου γηρατεία δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή· μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη, 20 κι είμαι γεμάτη προκοπή· είμ’ η ελιά η τιμημένη. Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη, τη γη εθάψαν μια φορά· πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη 25 στο Νώε η περιστερά· όλης της γης είχα γραμμένη την εμορφιά και τη χαρά· είμ’ η ελιά η τιμημένη. Εδώ στον ίσκιο μ’ αποκάτου 30 ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί, κι ακούστηκ’ η γλυκιά λαλιά του λίγο προτού να σταυρωθεί· το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη, έχει στη ρίζα μου χυθεί· 35 είμ’ η ελιά η τιμημένη. 1882
|
