Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Οι άνεμοι
Τη λίμνη πὄχει βιος προικιά και γαλανά τα νιάτα την αγαπούν οι άνεμοι, θεότρελα κεφάλια, κι αφήνουν τα ψηλά βουνά και τα βαθιά κανάλια και να την πάρουν έρχονται μες σε φτερά δροσάτα. 5 Για κείνη χύνεις, δάκρυα, γαρμπή, καημό γεμάτα, λιώνεις βοριά, με βογκητά, όστρια, ’γάλι’ αγάλια, για κείνη μόσχους και δροσιές σκορπάτε μαϊστράλια, κι εσύ, πονέντε, τα φιλιά τα μελοζαχαράτα. Αλλά η ακατάδεχτη νυφούλα δε σας θέλει· 10 τη βλέπεις, πότε σκιάζεται και φεύγει στη στεριά, πότε σε ρήχη κρύβεται και πότε δεν τη μέλει. Γιατ’ αγαπάει τον ουρανό το ρήγα με μαράζι, κι όλο στον ύπνο ρίχνεται βαριά, για να τον βλέπει στ’ όνειρο πώς τη σφιχταγκαλιάζει. Απρίλιος 1884 *
|
