Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι!

5 Ας μαζώνουνται στους κήπους λυγερές και παλικάρια για να μάσουν τα λουλούδια τώρα στην πρωτομαγιά. Ω λιβάδι’ ανθοσπαρμένα, δεν ανθίζετε για μένα! Άνθη, δέντρα και χορτάρια, 10 σμαραγδένια μου στεριά, δε σ’ αλλάζω μ’ ένα μόνο, μ’ ένα ψάρι που εγεννήθη στης μανούλας μου της λίμνης τα ζαφειρωμένα στήθη.

Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό 15 μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι!

Μια πρωτομαγιά επέρσι μπήκα σ’ ένα περιβόλι για να κόψω δυο λουλούδια της αγάπης μου κι εγώ, μα σε τόσο κόσμο επάνω 20 έξαφνα ο φτωχός τα χάνω, μ’ εστραβοκοιτάζαν όλοι, κι είδα κι έπαθα να βγω. Βλέπεις, χέρι αργασμένο σε σταλίκια και καμάκια δεν ταιριάζει να χαζεύει στου Μαγιού τα λουλουδάκια.

25 Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι.

Και θαρρούσες πως δε θέλαν ούτ’ αυτά να τα σκλαβώσω, 30 πως κοιτάζαν να γλιτώσουν απ’ τα χέρια του ψαρά, πως ερεύαν ένα ένα μες στα χέρια μου δεμένα. Ε! δε μ’ έμελε και τόσο! Αποκείθε μια χαρά 35 έτρεξα μες στα δικά μου τα θαλασσινά λιβάδια και της έστειλα μπουκέτο απ’ ολόφρεσκα στειράδια·

Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, 40 μισολογγίτικο πετάλι.

Η πρωτομαγιά η δική μου εκεί πέρα είν’ ωστόσο! Εκεί έχει το γιβάρι περιβόλι ανθηρό, και για γάστρες τα πριάρια και τα φύκια για χορτάρια, 45 και την άρμη έχει για δρόσο, και το κύμα για νερό. Και καλαμωτές, γαΐτες και πελάδες και γιβάρια καλοκαίρι και χειμώνα λουλουδίζουν από ψάρια.

Όλα της άνοιξης τα κάλλη, 50 όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι.

Νά! της λίμνης τ’ αγεράκι όλο του το μόσχο χύνει και ο ουρανός τού Μάη όλα τ’ άστρα του φορεί· 55 το μονόξυλο που μ’ έχει μ’ όλη τη γοργάδα τρέχει, κι η πριά μου αναδίνει όση αναλαμπή μπορεί· και το άξιο καμάκι δίχως πλιότερη φροντίδα 60 με τον πρώτο χτύπο βγάζει μια μαγιάτικη μαρίδα.

Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι.

65 Ο ψαράς έχει τη χάρη, μόνον ο ψαράς, να φτιάνει την ολόπαχη μερίδα πεταλάκι μια φορά, να το ψένει και να στάζει κι η φωτιά να λαμπαδιάζει σαν καρδιά οπού την κάνει 70 μια ματιά να λαχταρά. Στο πετάλ’ είναι κρυμμένα χίλια γλέντια, χίλια κάλλη, κι είν’ αθάνατο νεράκι το κρασί με το πετάλι.

Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό 75 μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι.

Στάσου, νά το Βασιλάδι, πριαράκι φτερωτό μου! Θα το στρώσω μες στα φύκια και θα φάγω και θα πιω, κι ύστερα σ’ ένα λιθάρι 80 γλυκός ύπνος θα με πάρει και θα γίνω στ’ όνειρό μου βασιλιάς της λίμνης πιο, και τον κόσμο των ψαριών μου θα προστάξω να χιμήσει όλους τους ανθούς του Μάη να μαράνει, να ρουφήσει!

85 Όλα της άνοιξης τα κάλλη, όλα τα στέλνω στο καλό μπροστά σε φρέσκο, παχουλό, μισολογγίτικο πετάλι.