Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Πεθαίνοντας
Μάταιη ψυχή, στην ατονίαν εσπέρας εαρινής, ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη, την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς, φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη· 5 όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείς μίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα, όταν ανέβει από τα εξαίσια τ’ άνθη της ζωής μύρον η απαγοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλα· την ώρα την υπέρτατη που θε να θυμηθείς 10 μ’ ένα μόνο χαμόγελο τα φίλα και τα ενάντια— μάταιη ψυχή, στο πέλαγο, στο αγέρι τί θα πεις; ω, τί θα πεις, στενή καρδιά, στη χλωμή δύση αγνάντια; |
